Septyma (strofa)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Septymastrofa siedmiowersowa, rymowana aabccab, pisana najczęściej jedenastozgłoskowcem[1].

Para za parą w sad! Polonez płynie
Precz – po miesięcznej nocy seledynie,
Mara za marą... biały atłas ciżem,
Srebro mundurów... Mgliście, posuwiście,
Przez park uwiędły, przez szumiące liście,
By o dusz zmarłych pokutnej godzinie
Na głaz kapliczny cicho stać się – krzyżem...
(Maryla Wolska, z przedwojennej szuflady)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Teresa Kostkiewiczowa, Septyma, [w:] Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński, Słownik terminów literackich, Wrocław 2002.