Przejdź do zawartości

Skafion

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Skafion (ang. skaphion) – element anatomiczny szkieletu śródtułowia niektórych owadów z rzędu błonkówek i infrarzędu owadziarek.

Skafion jest zmodyfikowaną przednią częścią śródplecza, po wewnętrznej stronie wygraniczoną od tyłu apodemą zwaną żeberkiem skafionu (ang. skaphion carina)[1][2]. Żeberko to przecina przednie miejsce przyczepu mięśnia łączącego pierwszą i drugą fragmę, należącego do mięśni podłużnych skrzydeł. Możliwą funkcją skafionu jest ochrona tarczy śródplecza przed naprężeniami, powstającymi w czasie skurczów mięśni[2].

Struktura ta obecna jest u Scelionidae[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. skaphion. [w:] Hymenoptera Anatomy Ontology Portal [on-line]. [dostęp 2024-07-04].
  2. a b c I. Mikó, L. Vilhelmsen, N.F. Johnson, L. Masner, Z. Pénzes. Skeletomusculature of Scelionidae (Hymenoptera: Platygastroidea): head and mesosoma. „Zootaxa”. 1571, s. 1–78, 2007. Magnolia Press.