Przejdź do zawartości

Sobiesław II gdański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Sławek (dyskusja | edycje) o 22:06, 18 wrz 2005. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Sobiesław II (zm. między 1217 a 1223), książę z dynastii Sobiesławiców.

Syn Sambora I (zm. 1207); po śmierci ojca nie objął namiestnictwa gdańskiego, Władysław Laskonogi na to stanowisko ustanowił jego stryja Mściwoja I. Po ojcu otrzymał majątki ziemskie, które w większości nadał na rzecz klasztoru oliwskiego. Były to druga część Rumii i Starzyna, wsie Żarnowiec, Przybrody, Wadzino (dziś Mezowo), Dzierżążno, Ostrzyce, Pławno (dziś Chmielonko), Skowarcz.

Zmarł według nekrologu oliwskiego 28 grudnia 1217; biorąc pod uwagę ograniczone zaufanie do nekrologów klasztornych przyjmuje się datę pomiędzy 1217 a 1223.


Zobacz też: Książęta gdańscy


Bibliografia:

  • Błażej Śliwiński, Poczet książąt gdańskich, Gdańsk 1997
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sobiesław_II_gdański&oldid=1604846”