Oblężenie Fellina

Oblężenie Fellina

Wojna polsko-szwedzka 1600-1611
{{{opis grafiki}}}
Czas	{{{czas}}}
Miejsce	Fellin (ob. Viljandi)
Terytorium	Inflanty (dzisiejsza Estonia)
Przyczyna	spór o Inflanty i o dominium Maris Baltici
Wynik	wygrana I Rzeczypospolitej
Strony konfliktu
I Rzeczpospolita Kozacy zaporoscy Królestwo Szwecji Finowie
Dowódcy
Jan Zamoyski Stanisław Żółkiewski Jerzy Farensbach † Carl Carlsson Gyllenhielm Jakub Pontusson de la Gardie
Siły
15 000 żołnierzy, 50 dział 1 000 żołnierzy
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

{{Wojna infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | commons = | czas = | współrzędne = | opis grafiki = Nieznane pola: "data" oraz "opis".

Szablon:Wojna polsko-szwedzka 1600-1611 Oblężenie Fellina miało miejsce 25 marca - 17 maja 1602 podczas wojny polsko-szwedzkej 1600-1611.

Dowodzący siłami Rzeczypospolitej w Inflantach hetman wielki koronny Jan Zamoyski postanowił wznowić działania dopiero wiosną, a jako pierwszy cel dla swej uszczuplonej armii (5000 żołnierzy) wybrał Fellin. Pod bronioną przez 800 Inflantczyków twierdzę 25 marca przybyła straż przednia wojsk koronnych dowodzona przez Stanisława Żółkiewskiego. Siły główne przybyły kilka dni później, jednak do czasu nadejścia ciężkiej artylerii (19 kwietnia) ograniczyły się jedynie do blokowania fortecy. Gdy wyłomy w murach miasta osiągnęły odpowiednią wielkość, 4 maja wojska polskie ruszyły do szturmu. Wkrótce miasto zostało opanowane przez piechotę i Kozaków zaporoskich, a Szwedzi wycofali się do zamku, gdzie kontynuowali zaciętą obronę.

Kolejny szturm, tym razem na zamek, podjęto 16 maja, a w trakcie zażartych walk poległo wielu polskich żołnierzy (wśród nich śmiertelnie ranny został wojewoda wendeński Jerzy Farensbach). Ostatecznie szturm został odparty, ale gdy następnego dnia Zamoyski zamierzał rzucić swe wojska do kolejnego ataku, obrońcy zamku zgodzili się na kapitulację. Jedynie garstka Finów nie chciała pogodzić się z porażką i wysadziła się w powietrze. Po pozostawieniu załogi Zamoyski z resztą armii (już tylko 2000 żołnierzy) ruszył na Biały Kamień.

• 
  Rekonstrukcja zamku Fellin
• 
  Plan miasta i zamku
• 
  Ruiny zamku
• 
  Ruiny zamku

Literatura

• Leszek Podhorodecki, "Rapier i koncerz", Warszawa 1985, ISBN 83-05-11452-X
• Leszek Podhorodecki, "Stanisław Żółkiewski", Warszawa 1988, ISBN 83-205-4082-8