Jarzeniówka stabilizacyjna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
żle |
LiveRC: Anulowanie modyfikacji użytkownika 83.19.179.30; cofnięcie do wersji autora Madcap |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Jarzeniówka stabilizacyjna''' (''stabiliwolt, stabilitron'') to [[lampa gazowana]] z [[zimna katoda|zimną katodą]]. Wykorzystuje stałe napięcie na elektrodach [[Lampa neonowa|neonówki]] niezależnie od płynącego prądu. |
|||
jo tam głupoty tu są |
|||
---- |
|||
Spełnia podobną rolę w układach lampowych jak [[dioda Zenera]] w tranzystorowych. |
|||
--[[Specjalna:Wkład/83.19.179.30|83.19.179.30]] ([[Dyskusja_wikipedysty:83.19.179.30|dyskusja]]) 14:49, 31 mar 2008 (CEST)<nowiki> |
|||
== Wstaw tu tekst niesformatowany == |
|||
Zasilana jest przez opornik, a obciążenie dołącza się równolegle do niej. Prąd musi być utrzymany w granicach katalogowych. Przy zbyt małym jarzenie staje się niestabilne i napięcie wzrasta. Przy zbyt dużym prądzie wzrasta napięcie, przekroczona zostaje wydajność katody. |
|||
'''''Tekst pochylony''''''Tekst wytłuszczony'''''</nowiki> |
|||
Zbudowna jest z pręta [[anoda|anody]] otoczonego możliwie dużym cylindrem [[katoda|katody]]. Katoda wykonana jest z molibdenu, niklu czy glinu i pokryta warstewką metali silnie alkalicznych jak sód, potas czy cez. Całość otoczona jest bańką szklaną wypełnioną gazem szlachetnym np. argonem, neonem. Całość zaopatrzona jest w typowy cokół [[lampa elektronowa|lampy elektronowej]]. |
|||
Po wyjęciu stabiliwolta z podstawki nastąpiłby podskok napięcia wyjściowego, dlatego każda lampa posiada dwa dodatkowe kołki połączone zworą. Zworę tę włącza się w obwód zasilający – wyjęcie lampy wyłącza zasilanie. |
|||
Buduje się je na zakres od 70 do 150 V i prąd 0,1 - 40 mA, wyjątkowo na większy. |
|||
Produkowane były także lampy wieloelektrodowe dostarczające kilku napięć. Posiadały one kilka katod umieszczonych jedna w drugiej. |
|||
W Polsce stabiliwolty (np. SG3S) produkowała [[LAMINA]]. |
|||
[[Kategoria:Lampy elektronowe]] |
[[Kategoria:Lampy elektronowe]] |
||
Wersja z 14:49, 31 mar 2008
Jarzeniówka stabilizacyjna (stabiliwolt, stabilitron) to lampa gazowana z zimną katodą. Wykorzystuje stałe napięcie na elektrodach neonówki niezależnie od płynącego prądu.
Spełnia podobną rolę w układach lampowych jak dioda Zenera w tranzystorowych.
Zasilana jest przez opornik, a obciążenie dołącza się równolegle do niej. Prąd musi być utrzymany w granicach katalogowych. Przy zbyt małym jarzenie staje się niestabilne i napięcie wzrasta. Przy zbyt dużym prądzie wzrasta napięcie, przekroczona zostaje wydajność katody.
Zbudowna jest z pręta anody otoczonego możliwie dużym cylindrem katody. Katoda wykonana jest z molibdenu, niklu czy glinu i pokryta warstewką metali silnie alkalicznych jak sód, potas czy cez. Całość otoczona jest bańką szklaną wypełnioną gazem szlachetnym np. argonem, neonem. Całość zaopatrzona jest w typowy cokół lampy elektronowej.
Po wyjęciu stabiliwolta z podstawki nastąpiłby podskok napięcia wyjściowego, dlatego każda lampa posiada dwa dodatkowe kołki połączone zworą. Zworę tę włącza się w obwód zasilający – wyjęcie lampy wyłącza zasilanie.
Buduje się je na zakres od 70 do 150 V i prąd 0,1 - 40 mA, wyjątkowo na większy.
Produkowane były także lampy wieloelektrodowe dostarczające kilku napięć. Posiadały one kilka katod umieszczonych jedna w drugiej.
W Polsce stabiliwolty (np. SG3S) produkowała LAMINA.