Konotacja (językoznawstwo)

Konotacja

W językoznawstwie

Zdolność pewnych leksemów do otwierania miejsc dla innych leksemów. Np. użycie przymiotnika jest niepełne - trzeba go uzupełnić rzeczownikiem, a przysłówek - czasownikiem. Rzeczownik w mianowniku nie ma właściwości konotacyjnych.

W logice

Wprowadzone przez J.S.Milla bardziej techniczne określenie zwrotu "znaczenie nazwy". Treść charakterystyczna nazwy N (zespół cech charakterystyczny dla zakresu nazwy N, taki, że przysługuje wszystkim desygnatom tej nazwy i tylko im) stanowi konotację nazwy N (treść językową) wtedy i tylko wtedy, gdy, dowolna osoba O, znająca i stosująca konwencje języka J, do którego należy rozpatrywana nazwa N, poinformowana o tym, że jakiś przedmiot p ma wszystkie cechy zawarte w treści nazwy N, może poprawnie rozstrzygnąć, czy dany przedmiot p jest desygnatem nazwy N. Znaczenie nazwy, najogólniej rzecz biorąc, jest to sposób posługiwania się tą nazwą przez ludzi.

Konotacja - cechy współoznaczane łącznie przez nazwę, tworzące jej treść, sens; (współ)oznaczenie zespołu cech wyrazu, kojarzących się wtórnie z jego gł. znaczeniem.

Konotacja dotyczy znaczeń, które powstają dzięki odniesieniu elementów znaczących do szerszych kontekstów kulturowych; znaczenie znaku obejmuje tutaj skojarzenie z innymi kulturowymi kodami znaczenia; w zależności od wykorzystanego subkodu „świnia” może konotować niemiłego policjanta albo męskiego szowinistę; opisuje trzy różne sposoby działania znaku; jest oparta na interakcji, ponieważ znak spotyka się tutaj z emocjami i wartościami kulturowymi jego użytkowników, a znaczenie przez niego budowane nabiera walorów subiektywnych; interpretant ulega wpływowi interpretującego i wpływowi obiektu, czy znaku; czynnikiem krytycznym konotacji jest element znaczący (signifiant) on jest wyznacznikiem konotacji; konotacja ukazuje w jaki sposób dane miejsce zostało sfotografowane (park w słoneczny dzień albo ulica w strugach deszczu).

Źródło: Semiologia w teorii komunikacji

Literatura

• Kazimierz Ajdukiewicz, Logika pragmatyczna;
• Kazimierz Ajdukiewicz, Język i poznanie, T. I;
• Tadeusz Kotarbiński, Elementy teorii poznania, logiki i metodologii nauk;
• Tadeusz Kwiatkowski, Logika ogólna.
• Konrod Nowakowski vel. piffany konnn, "O destylacji wódki".

Zobacz też

Denotacja