OpenType: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Format pliku infobox |
gdzie |
||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
Jest wspólnym dziełem firm [[Adobe]] i [[Microsoft]], i choć prace nad nim zaczęły się już w 1996, to pierwszą aplikacją [[DTP]] obsługującą ten format był dopiero [[Adobe InDesign]]. |
Jest wspólnym dziełem firm [[Adobe]] i [[Microsoft]], i choć prace nad nim zaczęły się już w 1996, to pierwszą aplikacją [[DTP]] obsługującą ten format był dopiero [[Adobe InDesign]]. |
||
Fonty w formacie OpenType mają znaki kodowane w [[Unicode]], a ponadto zawierają szereg nowych funkcji niedostępnych w starszych formatach, jak np. znaki alternatywne i inne tzw. [[funkcje zecerskie]], czy osadzanie krojów na [[strona WWW|stronach WWW]], umożliwiające wyświetlanie ich w [[przeglądarka internetowa|przeglądarce]] na komputerze, w którym tych znaków nie ma zainstalowanych. |
Fonty w formacie OpenType mają znaki kodowane w [[Unicode]], a ponadto zawierają szereg nowych funkcji niedostępnych w popularnych starszych formatach, jak np. znaki alternatywne i inne tzw. [[funkcje zecerskie]] (funkcje te dostępne są zwykle tylko w specializowanym oprogramowaniu do składu), czy osadzanie krojów na [[strona WWW|stronach WWW]], umożliwiające wyświetlanie ich w [[przeglądarka internetowa|przeglądarce]] na komputerze, w którym tych znaków nie ma zainstalowanych. |
||
[[kategoria:typografia]] |
[[kategoria:typografia]] |
||
Wersja z 18:05, 12 sty 2010
| Rozszerzenia pliku |
.otf, .ttf |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Strona internetowa | |
OpenType - format fontów, który ma zakończyć istnienie wielu różnych formatów i pozostawienie tylko jednego – do używania bezpośrednio na wszystkich platformach komputerowych.
Jest wspólnym dziełem firm Adobe i Microsoft, i choć prace nad nim zaczęły się już w 1996, to pierwszą aplikacją DTP obsługującą ten format był dopiero Adobe InDesign.
Fonty w formacie OpenType mają znaki kodowane w Unicode, a ponadto zawierają szereg nowych funkcji niedostępnych w popularnych starszych formatach, jak np. znaki alternatywne i inne tzw. funkcje zecerskie (funkcje te dostępne są zwykle tylko w specializowanym oprogramowaniu do składu), czy osadzanie krojów na stronach WWW, umożliwiające wyświetlanie ich w przeglądarce na komputerze, w którym tych znaków nie ma zainstalowanych.