Rada królewska: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
int., poprawa linków, drobne redakcyjne |
m Wspomagane przez bota ujednoznacznienie (tyle do zrobienia): Kanclerz; zmiany kosmetyczne |
||
Linia 5: | Linia 5: | ||
== Rada królewska w Polsce == |
== Rada królewska w Polsce == |
||
[[Plik:Wiec Kazimierz Wielki.jpg|266px|thumb|right|Rada królewska Kazimierza Wielkiego]] |
[[Plik:Wiec Kazimierz Wielki.jpg|266px|thumb|right|Rada królewska Kazimierza Wielkiego]] |
||
W Polsce we wczesnym średniowieczu skład Rady zależał wyłącznie od woli monarchy - powoływał on do niej ludzi, których darzył swym zaufaniem. Z czasem zaczęto przyjmować, iż niektórzy najwyżsi urzędnicy ([[kanclerz]], [[podkanclerzy]], marszałek i [[Podskarbi wielki koronny|podskarbi]], [[urzędy ziemskie|dygnitarze ziemscy]], [[arcybiskupi gnieźnieńscy|arcybiskup gnieźnieński]] i [[Arcybiskupi lwowscy obrządku łacińskiego|lwowski]] oraz biskupi katoliccy) wchodzą do niej z racji sprawowanych funkcji, zaś król ma prawo powoływać do rady nowych członków wedle swego uznania. |
W Polsce we wczesnym średniowieczu skład Rady zależał wyłącznie od woli monarchy - powoływał on do niej ludzi, których darzył swym zaufaniem. Z czasem zaczęto przyjmować, iż niektórzy najwyżsi urzędnicy ([[kanclerz wielki koronny|kanclerz]], [[podkanclerzy]], marszałek i [[Podskarbi wielki koronny|podskarbi]], [[urzędy ziemskie|dygnitarze ziemscy]], [[arcybiskupi gnieźnieńscy|arcybiskup gnieźnieński]] i [[Arcybiskupi lwowscy obrządku łacińskiego|lwowski]] oraz biskupi katoliccy) wchodzą do niej z racji sprawowanych funkcji, zaś król ma prawo powoływać do rady nowych członków wedle swego uznania. |
||
Rada zajmowała się decydowaniem o najważniejszych sprawach państwa. Jej prawa nie były prawnie ustalone - określał je zwyczaj i praktyka. Jedyna prawna regulacja kompetencji Rady pochodzi z [[1422]] r., gdy postanowiono, iż król musi uzyskać zgodę rady w sprawach dotyczących bicia monety. Pod koniec XV wieku Rada przerodziła się w [[senat (I Rzeczpospolita)|senat]]. Rada wraz z królem tworzyła [[sąd królewski]]. |
Rada zajmowała się decydowaniem o najważniejszych sprawach państwa. Jej prawa nie były prawnie ustalone - określał je zwyczaj i praktyka. Jedyna prawna regulacja kompetencji Rady pochodzi z [[1422]] r., gdy postanowiono, iż król musi uzyskać zgodę rady w sprawach dotyczących bicia monety. Pod koniec XV wieku Rada przerodziła się w [[senat (I Rzeczpospolita)|senat]]. Rada wraz z królem tworzyła [[sąd królewski]]. |
||
== Rada królewska we Francji == |
== Rada królewska we Francji == |
||
We [[Francja|Francji]] w XIII wieku z Rady Królewskiej wykształcił się organ sądowniczy, który od XIV wieku był zwany [[Parlament (Ancien Régime)|parlamentem]]. Przejął on po części obowiązki Rady jako sądu królewskiego, ponieważ ten mógł orzekać tylko w obecności króla, a wraz z rozrostem domeny królewskiej rozrastała się również [[ |
We [[Francja|Francji]] w XIII wieku z Rady Królewskiej wykształcił się organ sądowniczy, który od XIV wieku był zwany [[Parlament (Ancien Régime)|parlamentem]]. Przejął on po części obowiązki Rady jako sądu królewskiego, ponieważ ten mógł orzekać tylko w obecności króla, a wraz z rozrostem domeny królewskiej rozrastała się również [[jurysdykcja]] królewska, w związku z czym sąd królewski nie był w stanie orzekać we wszystkich sprawach. Od XIV wieku parlament paryski działał już jako sąd królewski w Cité. W późniejszym czasie powstawało coraz więcej parlamentów, tak że w XVIII wieku we Francji działało już 16 Parlamentów. |
||
Parlament francuski składał się z 82 sędziów, którzy to kupowali swoje stanowiska. Polegało to na wpłaceniu do kasy królewskiej określonej kwoty pieniężnej, która miała stanowić zabezpieczenie przed usunięciem sędziego ze stanowiska (często w kasie królewskiej nie było tyle pieniędzy żeby móc spłacić danego sędziego). W ten sposób sędziowie uniezależnili się od króla i mogli działać niezawiśle. |
Parlament francuski składał się z 82 sędziów, którzy to kupowali swoje stanowiska. Polegało to na wpłaceniu do kasy królewskiej określonej kwoty pieniężnej, która miała stanowić zabezpieczenie przed usunięciem sędziego ze stanowiska (często w kasie królewskiej nie było tyle pieniędzy żeby móc spłacić danego sędziego). W ten sposób sędziowie uniezależnili się od króla i mogli działać niezawiśle. |
||
Linia 18: | Linia 18: | ||
Parlament składał się z czterech izb: |
Parlament składał się z czterech izb: |
||
*'''Izba Wielka''' (zwana także Izbą Rozpraw) |
* '''Izba Wielka''' (zwana także Izbą Rozpraw) |
||
*'''Izba Dochodzeń''' |
* '''Izba Dochodzeń''' |
||
*'''Izba Wieżyczki''' |
* '''Izba Wieżyczki''' |
||
*'''Izba Skarg''' |
* '''Izba Skarg''' |
||
Jednym z uprawnień [[Parlament (Ancien Régime)|parlamentu]] jako najwyższej władzy sądowniczej było również rejestrowanie uchwał królewskich. Parlament mógł jednak nie wyrazić zgody na zarejestrowanie ustawy wydanej przez króla, a taki przypadek nazywano wetem kieszonkowym. Od tego systemu istniał jednak wyjątek. Było nim pojawienie się króla w parlamencie. Król zasiadał wtedy w [[Łoże sprawiedliwości (Ancien Régime)|łożu sprawiedliwości]] - tym samym Parlament stawał się na powrót częścią Rady Królewskiej i musiał zaakceptować wszystkie decyzje króla. |
Jednym z uprawnień [[Parlament (Ancien Régime)|parlamentu]] jako najwyższej władzy sądowniczej było również rejestrowanie uchwał królewskich. Parlament mógł jednak nie wyrazić zgody na zarejestrowanie ustawy wydanej przez króla, a taki przypadek nazywano wetem kieszonkowym. Od tego systemu istniał jednak wyjątek. Było nim pojawienie się króla w parlamencie. Król zasiadał wtedy w [[Łoże sprawiedliwości (Ancien Régime)|łożu sprawiedliwości]] - tym samym Parlament stawał się na powrót częścią Rady Królewskiej i musiał zaakceptować wszystkie decyzje króla. |
Wersja z 16:43, 26 lut 2010
Rada królewska, rada książęca (łac. Curia Regis) – w średniowiecznych monarchiach europejskich grupa najwyższych dostojników, w których gronie panujący podejmował najważniejsze decyzje; w wielu krajach przekształciła się w wyższą izbę parlamentu.
Rada królewska w Polsce
W Polsce we wczesnym średniowieczu skład Rady zależał wyłącznie od woli monarchy - powoływał on do niej ludzi, których darzył swym zaufaniem. Z czasem zaczęto przyjmować, iż niektórzy najwyżsi urzędnicy (kanclerz, podkanclerzy, marszałek i podskarbi, dygnitarze ziemscy, arcybiskup gnieźnieński i lwowski oraz biskupi katoliccy) wchodzą do niej z racji sprawowanych funkcji, zaś król ma prawo powoływać do rady nowych członków wedle swego uznania.
Rada zajmowała się decydowaniem o najważniejszych sprawach państwa. Jej prawa nie były prawnie ustalone - określał je zwyczaj i praktyka. Jedyna prawna regulacja kompetencji Rady pochodzi z 1422 r., gdy postanowiono, iż król musi uzyskać zgodę rady w sprawach dotyczących bicia monety. Pod koniec XV wieku Rada przerodziła się w senat. Rada wraz z królem tworzyła sąd królewski.
Rada królewska we Francji
We Francji w XIII wieku z Rady Królewskiej wykształcił się organ sądowniczy, który od XIV wieku był zwany parlamentem. Przejął on po części obowiązki Rady jako sądu królewskiego, ponieważ ten mógł orzekać tylko w obecności króla, a wraz z rozrostem domeny królewskiej rozrastała się również jurysdykcja królewska, w związku z czym sąd królewski nie był w stanie orzekać we wszystkich sprawach. Od XIV wieku parlament paryski działał już jako sąd królewski w Cité. W późniejszym czasie powstawało coraz więcej parlamentów, tak że w XVIII wieku we Francji działało już 16 Parlamentów.
Parlament francuski składał się z 82 sędziów, którzy to kupowali swoje stanowiska. Polegało to na wpłaceniu do kasy królewskiej określonej kwoty pieniężnej, która miała stanowić zabezpieczenie przed usunięciem sędziego ze stanowiska (często w kasie królewskiej nie było tyle pieniędzy żeby móc spłacić danego sędziego). W ten sposób sędziowie uniezależnili się od króla i mogli działać niezawiśle.
Parlament orzekał w 3 rodzajach spraw - w sprawach karnych, cywilnych i administracyjnych. Od wyroków wydawanych przez Parlament nie można było wnosić apelacji. Jedynym wyjściem była kasacja dokonywana przez Radę Królewską.
Parlament składał się z czterech izb:
- Izba Wielka (zwana także Izbą Rozpraw)
- Izba Dochodzeń
- Izba Wieżyczki
- Izba Skarg
Jednym z uprawnień parlamentu jako najwyższej władzy sądowniczej było również rejestrowanie uchwał królewskich. Parlament mógł jednak nie wyrazić zgody na zarejestrowanie ustawy wydanej przez króla, a taki przypadek nazywano wetem kieszonkowym. Od tego systemu istniał jednak wyjątek. Było nim pojawienie się króla w parlamencie. Król zasiadał wtedy w łożu sprawiedliwości - tym samym Parlament stawał się na powrót częścią Rady Królewskiej i musiał zaakceptować wszystkie decyzje króla.
Na początku XVIII wieku powołano jeszcze Radę do spraw handlowych.