Al-Mutawakkil

Al-Mutawakkil (821 - 861), kalif z dynastii Abbasydów. Podczas jego panowania pogłębiło się osłabienie kalifatu. Sam kalif dał się poznać jako zwolennik wina i kobiet. Według relacji Al-Masudiego jego harem liczył podobno 4 000 kobiet. Był miłośnikiem kwiatów, zwłaszcza róż. Dołożył wiele starań do rozbudowy tymczasowej stolicy Abbasydów - Samarry. Kazał tam wznieść pałac Al-Aszik, oraz przepiękną rezydencję, figurującą w większości źródeł pod nazwą Al-Dżafarijja. Za jego panowania islam sunnicki stał się na powrót wyznaniem oficjalnym w kalifacie, w miejsce mutazylizmu; zlikwidowano inkwizycję muzułmańską - mihnę. Rehabilitowano prześladowanego za poprzednich kalifów obrońcę ortodoksyjnego islamu, Ahmada Ibn Hanbala. W 851 wydał rozkaz zrównania z ziemią mauzoleum syna kalifa Alego, imama Al-Husajna w Karbali. Rozkazał sprowadzić z Medyny do Samarry imama szyickiego, Alidę Alego al-Hadiego, który do śmierci przebywał w areszcie domowym. Alidzi z Iraku zostali internowani, egipscy zaś deportowani do Al-Hidżazu. Jednocześnie wydał wiele dekretów inkryminujących żydów i chrześcijan, mimo że były to wyznania chronione według przepisów koranicznych. Nakazano im nie tylko nosić znaki rozpoznawcze w miejscach publicznych, ale zburzono też ich kościoły, skonfiskowano 1/10 nieruchomości, zakazano organizowania procesji w Wielki Tydzień, a dzieciom zakazano uczyć się u nauczycieli muzułmańskich. Został zamordowany w Samarra przez swoich gwardzistów tureckich.

Bibliografia

• Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona: Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza. T. 4. Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 553. ISBN 83-85719-85-7.Sprawdź autora:1.
• Hauziński J.: Burzliwe dzieje kalifatu bagdadzkiego, PWN Warszawa-Kraków 1993