Michał Chomętowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat. |
Dodałam informację o jego śmierci. |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
W [[1782]] mianowany [[sztynkjunkier|sztynkjunkrem]], w [[1784]] [[porucznik|podporucznikiem]] a w [[1790]] porucznikiem. Jako [[Kapitan (ranga)|sztabskapitan]] wziął udział w [[wojna polsko-rosyjska 1792|wojnie polsko-rosyjskiej 1792]]. Za udział w [[bitwa pod Zieleńcami|bitwie pod Zieleńcami]] odznaczony [[Order Virtuti Militari|Orderem Virtuti Militari]] i wszedł w skład kapituły tego odznaczenia. [[26 czerwca]] objął dowództwo [[2 Pułk Wiernych Kozaków|2 Pułku Wiernych Kozaków]]. Został [[adiutant]]em ks. [[Józef Poniatowski|Józefa Poniatowskiego]]. Po przystąpieniu [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]] do [[konfederacja targowicka|konfederacji targowickiej]] wziął dymisję w stopniu [[major]]a. Wsławił się publicznym pobiciem targowickiego majora Dembińskiego. Zmuszony był wyjechać z kraju i udał się do [[Paryż]]a. |
W [[1782]] mianowany [[sztynkjunkier|sztynkjunkrem]], w [[1784]] [[porucznik|podporucznikiem]] a w [[1790]] porucznikiem. Jako [[Kapitan (ranga)|sztabskapitan]] wziął udział w [[wojna polsko-rosyjska 1792|wojnie polsko-rosyjskiej 1792]]. Za udział w [[bitwa pod Zieleńcami|bitwie pod Zieleńcami]] odznaczony [[Order Virtuti Militari|Orderem Virtuti Militari]] i wszedł w skład kapituły tego odznaczenia. [[26 czerwca]] objął dowództwo [[2 Pułk Wiernych Kozaków|2 Pułku Wiernych Kozaków]]. Został [[adiutant]]em ks. [[Józef Poniatowski|Józefa Poniatowskiego]]. Po przystąpieniu [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]] do [[konfederacja targowicka|konfederacji targowickiej]] wziął dymisję w stopniu [[major]]a. Wsławił się publicznym pobiciem targowickiego majora Dembińskiego. Zmuszony był wyjechać z kraju i udał się do [[Paryż]]a. |
||
Wziął czynny udział w [[Insurekcja warszawska|insurekcji warszawskiej]] 1794. Został członkiem [[polscy jakobini|klubu jakobinów]] i przygotowywał wieszanie zdrajców w [[Warszawa|Warszawie]] [[8 maja]] [[1794]]. Aresztowany przez [[Jan Kiliński|Jana Kilińskiego]]. Uwolniony, zmuszony został do opuszczenia stolicy. Następnie dowodził w stopniu pułkownika artylerią w korpusie [[generał]]a [[Józef Zajączek|Zajączka]] aż do [[Bitwa pod Chełmem|bitwy pod Chełmem]] 8 czerwca 1794 podczas której poległ. |
Wziął czynny udział w [[Insurekcja warszawska|insurekcji warszawskiej]] 1794. Został członkiem [[polscy jakobini|klubu jakobinów]] i przygotowywał wieszanie zdrajców w [[Warszawa|Warszawie]] [[8 maja]] [[1794]]. Aresztowany przez [[Jan Kiliński|Jana Kilińskiego]]. Uwolniony, zmuszony został do opuszczenia stolicy. Następnie dowodził w stopniu pułkownika artylerią w korpusie [[generał]]a [[Józef Zajączek|Zajączka]] aż do [[Bitwa pod Chełmem|bitwy pod Chełmem]] 8 czerwca 1794 podczas której poległ (pocisk armatni urwał mu głowę). |
||
{{DEFAULTSORT:Chomentowski, Michał}} |
{{DEFAULTSORT:Chomentowski, Michał}} |
||
Wersja z 20:53, 27 gru 2011
Michał Chomentowski herbu Junosza (ur. ? – zm. 8 czerwca 1794), pułkownik wojsk polskich, jeden z przywódców Związku Rewolucyjnego w insurekcji kościuszkowskiej.
W 1782 mianowany sztynkjunkrem, w 1784 podporucznikiem a w 1790 porucznikiem. Jako sztabskapitan wziął udział w wojnie polsko-rosyjskiej 1792. Za udział w bitwie pod Zieleńcami odznaczony Orderem Virtuti Militari i wszedł w skład kapituły tego odznaczenia. 26 czerwca objął dowództwo 2 Pułku Wiernych Kozaków. Został adiutantem ks. Józefa Poniatowskiego. Po przystąpieniu Stanisława Augusta Poniatowskiego do konfederacji targowickiej wziął dymisję w stopniu majora. Wsławił się publicznym pobiciem targowickiego majora Dembińskiego. Zmuszony był wyjechać z kraju i udał się do Paryża.
Wziął czynny udział w insurekcji warszawskiej 1794. Został członkiem klubu jakobinów i przygotowywał wieszanie zdrajców w Warszawie 8 maja 1794. Aresztowany przez Jana Kilińskiego. Uwolniony, zmuszony został do opuszczenia stolicy. Następnie dowodził w stopniu pułkownika artylerią w korpusie generała Zajączka aż do bitwy pod Chełmem 8 czerwca 1794 podczas której poległ (pocisk armatni urwał mu głowę).