Al-Mutawakkil: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
popr linku |
m r2.6.5) (Robot dodał sh:Al-Mutawakkil i poprawił hu:I. Al-Mutavakkil abbászida kalifa |
||
Linia 39: | Linia 39: | ||
[[he:אל-מתוכל הראשון]] |
[[he:אל-מתוכל הראשון]] |
||
[[ka:ალ-მუთავაქილი]] |
[[ka:ალ-მუთავაქილი]] |
||
[[hu:Al-Mutavakkil abbászida kalifa]] |
[[hu:I. Al-Mutavakkil abbászida kalifa]] |
||
[[nl:Al-Moetawakkil]] |
[[nl:Al-Moetawakkil]] |
||
[[ja:ムタワッキル]] |
[[ja:ムタワッキル]] |
||
Linia 45: | Linia 45: | ||
[[pt:Al-Mutawakkil]] |
[[pt:Al-Mutawakkil]] |
||
[[ru:Аль-Мутаваккиль]] |
[[ru:Аль-Мутаваккиль]] |
||
[[sh:Al-Mutawakkil]] |
|||
[[sv:Al-Mutawakkil]] |
[[sv:Al-Mutawakkil]] |
||
[[tr:Mütevekkil (Abbasi)]] |
[[tr:Mütevekkil (Abbasi)]] |
Wersja z 23:45, 18 lut 2013
Al-Mutawakkil (ur. w 821, zm. w 861) – kalif z dynastii Abbasydów, syn kalifa Al-Mutasima i brat Al-Wasika.
Miłośnik wina, kobiet i róż
Podczas jego panowania pogłębiło się osłabienie kalifatu. Sam kalif dał się poznać jako zwolennik wina i kobiet. Według relacji Al-Masudiego jego harem liczył podobno 4 000 kobiet. Był miłośnikiem kwiatów, zwłaszcza róż.
Wielki budowniczy
Dołożył wiele starań do rozbudowy tymczasowej stolicy Abbasydów – Samarry. Kazał tam wznieść pałac Al-Aszik, oraz przepiękną rezydencję, figurującą w większości źródeł pod nazwą Al-Dżafarijja.
Obrońca islamu sunnickiego
Za jego panowania islam sunnicki stał się na powrót wyznaniem oficjalnym w kalifacie, w miejsce mutazylizmu; zlikwidowano inkwizycję muzułmańską – mihnę. Rehabilitowano prześladowanego za poprzednich kalifów obrońcę ortodoksyjnego islamu, Ahmada Ibn Hanbala. W 851 wydał rozkaz zrównania z ziemią mauzoleum syna kalifa Alego, imama Al-Husajna w Karbali. Rozkazał sprowadzić z Medyny do Samarry imama szyickiego, Alidę Alego al-Hadiego, który do śmierci przebywał w areszcie domowym. Alidzi z Iraku zostali internowani, egipscy zaś deportowani do Al-Hidżazu. Jednocześnie wydał wiele dekretów dyskryminujących żydów i chrześcijan, mimo że były to wyznania chronione według przepisów koranicznych (dhimmi). Nakazano im nie tylko nosić znaki rozpoznawcze w miejscach publicznych, ale zburzono też ich kościoły, skonfiskowano 1/10 nieruchomości, zakazano organizowania procesji w Wielki Tydzień, a dzieciom zakazano uczyć się u nauczycieli muzułmańskich.
Zgładzony przez własne straże
Został zamordowany w Samarze przez swoich gwardzistów tureckich.
Bibliografia
- Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona: Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza. T. 4. Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 553. ISBN 83-85719-85-7.
- Hauziński J.: Burzliwe dzieje kalifatu bagdadzkiego, PWN Warszawa-Kraków 1993