Askarysi

Askarys

Askarysi (arab. عسكري = askari) – żołnierze tubylczych sił kolonialnych w XIX i XX w. w Afryce. Oddziały te, początkowo nieregularne, formalizowano formując np. East African Rifles (Wlk. Brytania), następnie przekształcony w King's African Rifles, pułk, który walczył w obydwu wojnach światowych. Włoska armia kolonialna licząca ok. 256 tys. ludzi, miała ok. 180 tys. lokalnych żołnierzy.

Sławną armią złożoną w znacznej części z askarysów były Schutztruppe z Niemieckiej Afryki Wschodniej, która pod dowództwem gen. Paula von Lettow-Vorbecka, skutecznie wiązała znaczne siły brytyjskie przez całą I wojnę światową (w latach 60. rząd niemiecki wypłacił żyjącym jeszcze uczestnikom walk renty).

III Rzesza

Zdjęcie z Raportu Stroopa z podpisem "Askarysi użyci podczas operacji"

W czasie drugiej wojny światowej, nazwę te nosiły oddziały Wehrmachtu i Waffen-SS, składające się z byłych żołnierzy Armii Czerwonej. Członkowie łotewskiego Arajs Kommando oraz członkowie litewskiej policji Sauguma, w latach 1943-44 byli nazywani "Askarysami". Także Ukraińcy oraz Rosjanie, walczący po stronie Niemców, w czasie tłumienia Powstania Warszawskiego w 1944 r., mieli taki przydomek. Sformowani z Ukraińców Askarysi, byli odpowiedzialni m.in. za zbrodnię w Chatyniu na Białorusi - dokonaną przez Rusinów na Rusinach. Oddziały łotewskie - jako jednostki pomocnicze, wraz z żołnierzami SS, pod komendą SS-Gruppenführera Jürgena Stroopa stłumiły powstanie w Gettcie Warszawskim. Stroop w odniesieniu do tych jednostek używa określenia Askarysi.

Bibliografia

• Stanisław Piotrowski, "Sprawozdanie Juergena Stroopa", Warszawa 1948, Spółdzielnia Wydawnicza Książka

Linki zewnętrzne

• Raport Jurgena Stroopa online w wersji niemieckiej i angielskiej