Order Imperium Indyjskiego

Najznakomitszy Order Imperium Indyjskiego
The Most Eminent Order of the Indian Empire

Awers odznaki orderu
Baretka
Ustanowiono	1877

Najznakomitszy Order Imperium Indyjskiego (ang. The Most Eminent Order of the Indian Empire) – brytyjski wysoki order nadawany w latach 1877–1947 osobom szczególnie zasłużonym dla Indii Brytyjskich.

Został ustanowiony w 1877 przez królową Wielkiej Brytanii i zarazem cesarzową Indii Wiktorię. Po uzyskaniu przez Indie niepodległości w 1947 zaprzestano jego nadawania. Wraz ze śmiercią maharadży Meghrajji III w 2010 r. order wygasł. Wyższym orderem związanym z Imperium Indyjskim był Order Gwiazdy Indii.

Order mogli otrzymywać zarówno Brytyjczycy pracujący w Indiach, jak i sami Indusi. Nie mogły być nim dekorowane kobiety, z wyjątkiem tych samodzielnie panujących w tzw. indyjskich państwach książęcych oraz monarchiń brytyjskich. Wielkim mistrzem kapituły orderu był z urzędu wicekról Indii. Odznaczeni dzielili się na trzy klasy (od najwyższej):

1. Rycerze Wielcy Komandorzy (Knight Grand Commanders – GCIE)
2. Rycerze Komandorzy (Knight Commanders – KCIE)
3. Kawalerowie (Companions – CIE)

Posiadacze orderu dwóch wyższych klas upoważnieni byli do dopisywania przed nazwiskiem tytułu Sir, zaś ich żony Lady. Posiadacze wszystkich klas mogli umieszczać po nazwisku odpowiedni skrót (GCIE, KCIE, CIE) oraz, wraz z żonami i dziećmi uzyskiwali odpowiednie miejsca w brytyjskim systemie precedencji.