Indie Brytyjskie

Indian Empire British India British Raj Cesarstwo Indyjskie (Indie Brytyjskie)
1858–1947
Flaga Indii Brytyjskich Godło Indii Brytyjskich
Hymn: God Save The King-Emperor
Państwo	Wielka Brytania
Język urzędowy	hindustani, angielski
Stolica	Kalkuta (1858–1912) Nowe Delhi (1912–1947)
Ustrój polityczny	Monarchia
Typ państwa	Cesarstwo
Ostatnia głowa państwa	cesarz Jerzy VI Windsor
Status terytorium	kolonia brytyjska
W jego imieniu	Ostatni wicekról Louis Mountbatten
Jednostka monetarna	rupia
Utworzenie	rozwiązanie Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej i koronacja królowej Wiktorii na cesarzową Indii 1858
Podział	na część hinduską i muzułmańską oraz nadanie im niepodległości jako dominia Indii i Pakistanu 1947
Religia dominująca	hinduizm, islam, buddyzm

Indie Brytyjskie – nazwa Indii w latach 1858–1947, gdy pozostawały one pod władzą Brytyjczyków.

Brytyjski wkład w rozwój cywilizacyjno-gospodarczy

1936

Po przejęciu władzy na Półwyspie Indyjskim bezpośrednio przez parlament brytyjski, rząd brytyjskiego gubernatora-wicekróla zmuszony był do realizacji szerokich reform gospodarczych. Wydano szereg ustaw w zakresie socjalnych warunków pracy, m.in. wprowadzono w zakładach pracy jeden dzień w tygodniu wolny i zakaz zatrudniania dzieci poniżej dziewięciu lat. W odpowiedzi na liczne rozruchy w miastach i bunty chłopskie, wydane zostały ustawy ograniczające lichwę i możliwość usuwania chłopów z ziemi. Zrezygnowano też z zamiarów chrystianizacji miejscowej ludności.

Przeprowadzone zostały znaczące reformy w oświacie i nauce. Rozbudowano szkolnictwo, utworzono sieć gimnazjów z angielskim językiem nauczania, uniwersytety w Kalkucie, Madrasie i Bombaju, zakładano instytucje badawcze (Botanical Survey of India). Równocześnie w Indiach rozpoczęły się przemiany struktur gospodarki feudalnej i manufakturowej na nowocześniejsze struktury gospodarki kapitalistycznej. Przystąpiono do budowy linii kolejowych i rozbudowy sieci drogowej na całym subkontynencie.

Miarą nowej polityki było utworzenie w 1885 roku Indyjskiego Kongresu Narodowego, ogólnokrajowej partii, głoszącej pokojowe przejęcie władzy, natomiast w 1906 roku Ligi Muzułmańskiej, o podobnym programie działania. W tym też okresie wprowadzone zostały reformy konstytucyjne, znacznie rozszerzające udział lokalnych elit hinduskich w rządzeniu krajem. Równocześnie w pierwszych latach XX wieku nastąpiło pełne scalanie wszystkich terytoriów Półwyspu Indyjskiego w jedno Cesarstwo Indyjskie.

Szereg pomniejszych księstw i krajów dobrowolnie oddawało się pod protektorat Brytyjczyków, niektóre z księstw były przez nich przejmowane, gdy lokalny maharadża nie miał naturalnego spadkobiercy, lub w drodze wykupu. W 1911 roku stolicą państwa ustanowiono Nowe Delhi, historyczną stolicę Wielkich Mogołów i przyjęto język angielski jako urzędowy. W roku 1938 Cesarstwo posiadało 1005 miast, których ludność łącznie przekraczała 10 mln mieszkańców (w tym: 3 miasta >0,5 mln osób i 35 miast w przedziale 0,1–0,5 mln osób).

Zobacz też

• Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska
• historia Indii
• brytyjscy cesarze Indii