Ignacy Wilczewski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Wpisanie kategorii " Biografie " |
|||
Linia 13: | Linia 13: | ||
28 IV 2011 roku jego imieniem Rada Miasta Gdańska nazwała skwer u zbiegu ulic Zakopiańskiej i Bema na Siedlcach. |
28 IV 2011 roku jego imieniem Rada Miasta Gdańska nazwała skwer u zbiegu ulic Zakopiańskiej i Bema na Siedlcach. |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
[[Kategoria:Biografie według sposobu śmierci]] |
|||
[[Kategoria:Biografie]] |
Wersja z 17:54, 23 wrz 2013
Szablon:KategoriaSzablon:Linki IGNACY WILCZEWSKI (ur.13 IX 1890 we wsi Hejtus niedaleko Sianowskiej Huty, dziś powiat kartuski ; zmarł w Austrii 17 IX 1941 w KL Mauthausen-Gusen). Muzyk,urzędnik kolejowy,członek polskich organizacji w Wolnym Mieście Gdańsku. Jego matka,Marianna Miotk urodziła się 20 listopada 1862r. na Hejtusie. Jego ojciec,Albrecht Wilczewski,rolnik,pochodził z Małkowa niedaleko Żukowa. Został ochrzczony w Sianowie 21 września 1890r. W czasie I wojny światowej służył w 128. gdańskim Królewskim Pułku Piechoty.W latach 1912-1918 odbył służbę wojskową i po demobilizacji w grudniu 1918r. zamieszkał w Gdańsku. 6 lutego 1919r. w Gdańsku ożenił się z Anastazją Schulta, która o 6 lat przeżyła ich syna Herberta(zmarła w 1993r. w wieku 99 lat). [1]
Jego syn Herbert był nauczycielem, wykładowcą,w l. 1958-1960 pełnił funkcję kierownika Muzeum w Grudziądzu.Dał się poznać jako wysoko ceniony specjalista z dziedziny naukoznawstwa technicznego, władający biegle ośmioma językami, wszechstronnie wykształcony – Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Wyższa Szkoła Handlu Morskiego w Gdyni, Uniwersytet w Oslo. Został odznaczony Złotą Odznaką „Zasłużony Pracownik Morza” i medalem „Zasłużonym b. Polonii Gdańskiej”.[2]
Ignacy Wilczewski był obywatelem Wolnego Miasta Gdańska. W konserwatorium zdobył wykształcenie muzyczne. Kształcił się także w kierunku handlowym. W Wykazie Stowarzyszeń Śpiewaczych, biorących udział w 1. Wszechpolskim Zjeździe Stowarzyszeń Śpiewaczych w dniach Zielonych Świąt 4-5.06.1922r. w Warszawie, czytamy: " Koło Śpiewacze Harmonia założone 18.01.1922r. w Siedlcach, dyrygent Ignacy Wilczewski, rodzaj chóru: mieszany, liczba członków chóru: 28, 4 delegatów na 1.Wszechpolski Zjazd 4-5.06.1922 w Warszawie".[3] Do 1939r. był dyrygentem i kierownikiem chóru. Często koncertował w Gdańsku i okolicach podczas imprez polonijnych i kościelnych.Prowadzona przez niego orkiestra kameralna grała do tańca w polskich kawiarniach i restauracjach. Mieszkał we Wrzeszczu przy Wajdeloty 17( wówczas Marienplatz/Marienstrasse).[4]
Czynnie uczestniczył we wszystkich kampaniach wyborczych do gdańskiego Volkstagu. Od 1 V 1926 roku etatowy pracownik Gdańskiej Dyrekcji PKP. Od 7 XI 1934 do 1939 roku asystent PKP na stacji kolejowej Sopot. Członek polskich organizacji w Wolnym Mieście Gdańsku : Gminy Polskiej, Związku Polaków i Zjednoczenia Zawodowego Polskiego. . Występował na imprezach polonijnych i kościelnych. Mieszkał we Wrzeszczu, przy Marienstraße 17 (ul. Wajdeloty). Latem 1939r. dyżurował w Komisariacie Generalnym RP w Gdańsku. 26 VIII 1939 roku w związku z przeniesieniem siedziby Dyrekcji PKP ewakuowany z Gdańska do Bydgoszczy. Po powrocie do Gdańska aresztowany przez Gestapo 6 IV 1940 roku i skierowany do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen koło Berlina, następnie do KL Mauthausen-Gusen w Austrii. Stanął w obronie bitego współwięźnia, po czym esesman skatował go i zepchnął w przepaść w kamieniołomach. Pomimo dawania oznak życia został spalony w krematorium.[5] 28 IV 2011 roku jego imieniem Rada Miasta Gdańska nazwała skwer u zbiegu ulic Zakopiańskiej i Bema na Siedlcach.
- ↑ 1.gedbas.genealogy.net
- ↑ 2.www.muzeum.grudziadz.pl/strona-261-herbert_wilczewski.html
- ↑ 3.Wykaz Stowarzyszeń ŚpiewKsiążka pt. Cześć pieśni! : Pamiątka z 1-go Wszechpolskiego Zjazdu Stowarzyszeń Śpiewaczych w dniach Zielonych Świąt 4-go i 5-go czerwca 1922 roku w Warszawie / pod protektoratem honorowym Jego Eminencji Ks. Kardynała d-ra Aleksandra Kakowskiego Arcybiskupa Metropolity Warszawskiego i pod przewodnictwem honorowym Jego Ekscelencji inż. Antoniego Ponikowskiego Prezesa Rady Ministrów RP ; red. jedniodniówki prof. Jakób Dęboróg-Bylczyński., wydane w Warszawie 1922r., wydawca: druk Klamkowskiego i Rajskiego.
- ↑ 4.www.encyklopediagdanska.pl
- ↑ 5.www.gdansk.pl/nasze-miasto,512,18522.html