Kwas N-acetyloneuraminowy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Wipur (dyskusja | edycje)
m drobne merytoryczne, drobne redakcyjne
Wipur (dyskusja | edycje)
m drobne merytoryczne
Linia 65: Linia 65:
|dawka śmiertelna =
|dawka śmiertelna =
|pochodne =
|pochodne =
|podobne związki =
|podobne związki = [[kwas N-acetylomuraminowy|kwas ''N''-acetylomuraminowy]]
|commons =
|commons =
}}
}}

Wersja z 23:00, 19 paź 2016

Kwas sjalowy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C11H19NO9

Masa molowa

309,273 g/mol

Wygląd

białe lub prawie białe, igiełkowate kryształy[1]

Identyfikacja
Numer CAS

131-48-6

Podobne związki
Podobne związki

kwas N-acetylomuraminowy

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Kwas sjalowy[a] (od gr. σιαλος (sjalos), obecnie σίελος (sjelos), czyli „ślina”), kwas N-acetyloneuraminowy – związek organiczny z grupy cukrów, pochodna kwasu neuraminowego.

Pełni u zwierząt ważną funkcję w przekazywaniu sygnałów między komórkami, występuje w substancji szarej mózgu. Syntetyzowany jest przez komórki w czasie infekcji wirusowej. Występuje w glikoproteinach błony komórkowej. W błonie komórek nowotworowych jest go więcej niż w błonie zdrowych komórek.

Najwięcej tego związku występuje w tkankach zwierzęcych. W mniejszych ilościach można go znaleźć także w roślinach, grzybach, drożdżach, bakteriach.

Niedobór neuraminidazy w postaci NEU1 (sjalidazy lizosomalnej), odpowiedzialnej za rozkład kwasu sjalowego, jest przyczyną sjalidozy.

  1. Niekiedy używana jest niepoprawna fonetycznie i ortograficznie forma „kwas sialowy”.
  1. a b c d e f Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne: Farmakopea Polska X. Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276. ISBN 978-83-63724-47-7.