Osmussaar: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Nowa strona: 200px|thumb|right|Klifowe wybrzeże 200px|thumb|right|Kaksikud '''Osmussaar''' (szw. ''Odensholm'') to [[Estonia|... |
|||
Linia 24: | Linia 24: | ||
**przerwa: 13 s |
**przerwa: 13 s |
||
**okres: 18 s |
**okres: 18 s |
||
* Źródło: [http://195.50.203.61:8010/TORNID00?Lan=425 Estonian Maritime Navigation] |
|||
{{Koordynaty|stopni_szer=59|minut_szer=18|sekund_szer=13|stopni_dł= 23|minut_dł=21|sekund_dł=40.3|długość=E|szerokość=N}} |
{{Koordynaty|stopni_szer=59|minut_szer=18|sekund_szer=13|stopni_dł= 23|minut_dł=21|sekund_dł=40.3|długość=E|szerokość=N}} |
Wersja z 01:07, 30 lis 2006
Osmussaar (szw. Odensholm) to estońska wyspa położona w Zatoce Fińskiej, około 7,5 kilometra na północ od przylądka Põõsaspea i portu Dirhami. Administracyjnie należy do Gminy Noarootsi w Prowincji Lääne. Wyspa ma powierzchnię 4,7 km², a długość linii brzegowej wynosi 14 km. Osmussaar nie posiada stałej ludności.
Nazwa wyspy pochodzi od Odyna, nordyckiego boga wojny, który, według legendy został tu pochowany. Osmussaar przed I wojną światową liczyła 130 mieszkańców, głównie Szwedów. 26 sierpnia 1914, w gęstej mgle niemiecki pancernik SMS Magdeburg osiadł na mieliźnie w pobliżu latarni morskiej na Osmussaar, a następnie zniszczony przez rosyjskie krążowniki Bogatyr i Pałłada. Pamięci marynarzy poświęcono pomnik postawiony w pobliżu latarni morskiej. W 1940 roku wszyscy mieszkańcy wyspy zostali zmuszeni przez Armię Czerwoną do jej opuszczenia. Kiedy rok później do Estonii wkroczyli Niemcy, Osmussaar poddała się najpóźniej. Po I wojnie światowej na wyspie istniała baza radzieckiej armii. Ruiny koszar są dziś jedyną pozostałością po Armii Czerwonej. W 1994 wyspę uznano za rezerwat przyrody.
Północne i wschodnie wybrzeże wyspy jest wysokie, klifowe (do 6 m), zachodnie niskie i zabagnione. Ciekawostką są głazy narzutowe, pochodzące z dna Zatoki Fińskiej, z których największe są Kaksikud i Skarvan.
Latarnia morska
Pierwsza latarnia morska na wyspie została zbudowana w 1766 roku. Na jej miejscu w 1804 roku postawiono kolejną, następnie przebudowaną w 1850, która została zniszczona podczas wojny w 1941. Obecna latarnia pochodzi z 1954 roku. Położona jest na północnym skrawku wyspy. Wieża cylindryczna, biała w czarne pasy, z piętrową podbudówką (mieszkanie latarnika i maszynownia) i podwójną galerią na górze.
Dane techniczne
- Położenie: 59°18.216' N 23°21.671' E
- Wysokość wieży: 35 m
- Wysokość światła: 39 m n.p.m.
- Zasięg światła: 11 Mm, 0° - 360°
- Charakterystyka światła
- światło: 1 s
- przerwa: 2 s
- światło: 2 s
- przerwa: 13 s
- okres: 18 s
- Źródło: Estonian Maritime Navigation
Brak współrzędnych