Wikipedysta:Ffkapa/brudnopis7: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Wityng''' (prus. ''wītingis'') – możny pruski (staropruski), nobil, [[Szlachta|szlachcic]], konny wojownik |
'''Wityng''' (prus. ''wītingis'') – możny pruski (staropruski), nobil, [[Szlachta|szlachcic]], konny wojownik{{odn|Powierski|2005|s=616-617}}{{odn|Szczurowski|2019|s=115-116}}. |
||
Pojęcie językowo pokrewne słowiańskiemu witeziowi oznaczającemu wojownika, zwycięzcę, bohatera |
Pojęcie językowo pokrewne słowiańskiemu witeziowi oznaczającemu wojownika, zwycięzcę, bohatera{{odn|Powierski|2005|s=616-617}}. |
||
Dokument komtura królewieckiego z 10 sierpnia 1299 roku dotyczący Sambii wymienia prawie setkę starych (starożytnych) wityngów (''antiqui witingi''), którzy dochowali wierności [[Zakon krzyżacki|zakonowi krzyżackiemu]] w czasie [[II powstanie pruskie|II powstania pruskiego]] i innych wydarzeń lub przeszli na jego stronę w czasie walk |
Dokument komtura królewieckiego z 10 sierpnia 1299 roku dotyczący Sambii wymienia prawie setkę starych (starożytnych) wityngów (''antiqui witingi''), którzy dochowali wierności [[Zakon krzyżacki|zakonowi krzyżackiemu]] w czasie [[II powstanie pruskie|II powstania pruskiego]] i innych wydarzeń lub przeszli na jego stronę w czasie walk{{odn|Seraphin|1909|s=nr 718}}{{odn|Szczurowski|2019|s=137}}. |
||
W państwie krzyżackim, jako tak zwani wolni Prusowie, otrzymywali nadania ziemskie i byli powoływani do służby wojskowej (wykorzystywani m. in. w oddziałach zwiadowczych i do służby informacyjnej)[4]. |
W państwie krzyżackim, jako tak zwani wolni Prusowie, otrzymywali nadania ziemskie i byli powoływani do służby wojskowej (wykorzystywani m. in. w oddziałach zwiadowczych i do służby informacyjnej){{odn|Powierski|2005|s=616}}{{odn|Szczurowski|2019|s=137}}[4]. |
||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* {{Cytuj pismo | nazwisko = Powierski| imię = Jan| autor link = | tytuł = Artykuły wybrane z lat 1965-1995|czasopismo = Prussica|wolumin = t. II| rok = 2005|miejsce = Malbork|odn = tak}} |
|||
* |
|||
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Szczurowski| imię = Piotr|tytuł = Podbój Prus w XIII wieku. Przyczyny „krzyżackiego” sukcesu| miejsce = Sandomierz| data = 2019| odn = tak}} |
|||
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Seraphim| imię = August|tytuł = Preussisches Urkundenbuch|miejsce = Königsberg| data = 1909|tom = I|część = 2| odn = tak}} |
|||
[1] Jan Powierski, Prussica. Artykuły wybrane z lat 1965-1995, t. II, Malbork 2005 (dalej Powierski), s. 616-617; Piotr Szczurowski, Podbój Prus w XIII wieku. Przyczyny „krzyżackiego” sukcesu, Sandomierz 2019, s. 115-116. |
[1] Jan Powierski, Prussica. Artykuły wybrane z lat 1965-1995, t. II, Malbork 2005 (dalej Powierski), s. 616-617; Piotr Szczurowski, Podbój Prus w XIII wieku. Przyczyny „krzyżackiego” sukcesu, Sandomierz 2019, s. 115-116. |
||
Wersja z 22:27, 14 wrz 2019
Wityng (prus. wītingis) – możny pruski (staropruski), nobil, szlachcic, konny wojownik[1][2].
Pojęcie językowo pokrewne słowiańskiemu witeziowi oznaczającemu wojownika, zwycięzcę, bohatera[1].
Dokument komtura królewieckiego z 10 sierpnia 1299 roku dotyczący Sambii wymienia prawie setkę starych (starożytnych) wityngów (antiqui witingi), którzy dochowali wierności zakonowi krzyżackiemu w czasie II powstania pruskiego i innych wydarzeń lub przeszli na jego stronę w czasie walk[3][4].
W państwie krzyżackim, jako tak zwani wolni Prusowie, otrzymywali nadania ziemskie i byli powoływani do służby wojskowej (wykorzystywani m. in. w oddziałach zwiadowczych i do służby informacyjnej)[5][4][4].
Przypisy
- ↑ a b Powierski 2005 ↓, s. 616-617.
- ↑ Szczurowski 2019 ↓, s. 115-116.
- ↑ Seraphin 1909 ↓, s. nr 718.
- ↑ a b Szczurowski 2019 ↓, s. 137.
- ↑ Powierski 2005 ↓, s. 616.
Bibliografia
- Jan Powierski. Artykuły wybrane z lat 1965-1995. „Prussica”. t. II, 2005. Malbork.
- Piotr Szczurowski: Podbój Prus w XIII wieku. Przyczyny „krzyżackiego” sukcesu. Sandomierz: 2019.
- August Seraphim: Preussisches Urkundenbuch. T. I. Cz. 2. Königsberg: 1909.
[1] Jan Powierski, Prussica. Artykuły wybrane z lat 1965-1995, t. II, Malbork 2005 (dalej Powierski), s. 616-617; Piotr Szczurowski, Podbój Prus w XIII wieku. Przyczyny „krzyżackiego” sukcesu, Sandomierz 2019, s. 115-116.
[2] Powierski, s. 616-617.
[3] Preussisches Urkundenbuch, I/2, hg. v. A. Seraphim, Königsberg 1909, nr 718; Szczurowski, s. 137.
[4] Powierski, s. 616; Szczurowski, s. 137; Alicja Dobrosielska, Opór, oportunizm, współpraca. Prusowie wobec zakonu krzyżackiego w dobie podboju, Olsztyn 2017, s. 160-161.