Sobór Zaśnięcia Matki Bożej we Włodzimierzu (Ukraina)

Sobór Zaśnięcia Matki Bożej we Włodzimierzu Wołyńskim

[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}}
Państwo	{{{państwo}}}
Miejscowość	{{{miejscowość}}}
Wyznanie	Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego
Rodzaj	sobór katedralny
Wezwanie	Zaśnięcie Matki Bożej
Historia
Data budowy	{{{data budowy}}}
Data poświęcenia	{{{data poświęcenia}}}
Data likwidacji	{{{data likwidacji}}}
Data zniszczenia	{{{data zniszczenia}}}
Data zburzenia	{{{data zburzenia}}}
Data reaktywacji	{{{data reaktywacji}}}
Dane świątyni
Architekt	G. Kotow (odbudowa)
Styl	{{{styl}}}
Budulec	cegła
Stan obecny	{{{stan obecny}}}
Położenie na mapie brak Brak mapy: {{państwo dane {{{państwo}}} | mapa/core | wariant = {{{państwo}}} }} Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}
[{{{www}}} Strona internetowa]

{{Świątynia infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | data reaktywacji = | grafika = | państwo = | data likwidacji = | data poświęcenia = | miejscowość = | stan obecny = | data zniszczenia = | data budowy = | współrzędne = | opis grafiki = | data zburzenia = | www = | styl = Nieznane pola: "sekundN", "stopniW", "stopniS", "stopniN", "minutS", "parafia", "zburzono", "zbudowano", "obecnie", "sekundW", "zdjęcie", "minutW", "stopniE", "zdjęcie podpis", "sekundE", "zlikwidowano", "minutE", "minutN", "sekundS", "mapa", "zniszczono" oraz "poświęcono".

Widok wnętrza świątyni

Sobór Zaśnięcia Matki Bożej we Włodzimierzu Wołyńskim – prawosławny sobór we Włodzimierzu Wołyńskim, pełniący funkcje katedry eparchii włodzimiersko-wołyńskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

Pierwsza cerkiew w tym miejscu została wzniesiona na polecenie księcia Mścisława Iziasławicza w latach 1156–1160. Książę ten został pochowany w obiekcie. Świątynia nie poniosła większych strat w czasie najazdu mongolskiego w 1240, tym samym będąc jedyną na Wołyniu cerkwią, która przetrwała w dobrym stanie wyżej wymienioną napaść. W kolejnych wiekach budynek pozostawał soborem katedralnym i miejscem pochówku książąt wołyńskich: Wasylki Romanowicza i jego żony oraz syna, Wołodymyra Wasylkowicza. W cerkwi chowano również miejscowych biskupów prawosławnych. W 1491, w czasie kolejnego napadu tatarskiego, budynek został poważnie uszkodzony, jednak już trzy lata później zakończono jego odbudowę, połączoną z wzniesieniem w najbliższym sąsiedztwie rezydencji biskupiej.

Po ogłoszeniu aktu unii brzeskiej, zainicjowanego m.in. przez prawosławnego biskupa włodzimierskiego i brzeskiego Hipacego Pocieja, katedra we Włodzimierzu Wołyńskim przeszła w ręce unitów. W 1683 budynek został zniszczony przez pożar. W czasie odbudowy świątynia została znacznie przebudowana: w 1753 jej fasada zachodnia została odrestaurowana w stylu barokowym i na miejscu starszej wzniesiono dwie wieże. Jeszcze w 1782 sobór był czynną świątynią unicką, jednak już w 1795 budynek wykorzystywano jako magazyn. Dziesięć lat później zostały podjęte działania na rzecz przywrócenia cerkwi do użytku liturgicznego, jednak dopiero w 1885, po likwidacji unii w Imperium Rosyjskim, podjęto prace nad odnowieniem obiektu. Specjalna komisja przeprowadziła uporządkowanie terytorium zrujnowanego soboru, który następnie został zrekonstruowany według projektu G. Kotowa, w stylu neobizantyjskim. Odrestaurowane zostały również dzwonnica i pałac biskupi, zaś od podstaw wzniesiony dom dla przyszłego proboszcza parafii przy cerkwi. Uroczyste poświęcenie soboru, ponownie jako prawosławnego, nastąpiło 17 września 1900. Od tego czasu obiekt pozostaje w rękach Patriarchatu Moskiewskiego. Obecnie (2010) jest jednym z dwóch soborów katedralnych eparchii włodzimiersko-wołyńskiej, obok soboru Trójcy Świętej w Kowlu.

Obiekt jest wpisany na listę zabytków o znaczeniu ogólnokrajowym.

Architektura

Po odbudowie soboru w końcu XIX w. świątynia reprezentuje styl staroruski, przypuszczalnie przypominający pierwotny wygląd pierwszej cerkwi. W trakcie XIX wiecznych prac budowlanych usunięto wszystkie zabytkowe elementy architektoniczne dodane podczas odbudów w czasach gotyku i baroku. Obecny budynek wzniesiony jest na planie prostokąta o bokach 34 i 20,8 metra, zaś jego wysokość sięga 18,5 m. Ściany soboru mają półtora metra grubości. Obiekt wzniesiony jest z cegły, malowany na kolor niebieskozielony i biały. W centralnym punkcie jego dachu znajduje się zrekonstruowana pojedyncza kopuła, ze złoconym dachem i krzyżem.

Wnętrze soboru jest pokryte freskami wykonanymi w XIX wieku, przedstawiającymi w większości świętych związanych z ziemiami ukraińskimi i rosyjskimi. Główny ikonostas jest trzyrzędowy, funkcjonują również dwa boczne.