Zamek w Mielniku: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Historia: drobne redakcyjne |
→Bibliografia: drobne redakcyjne |
||
Linia 69: | Linia 69: | ||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
{{Bibliografia start}} |
|||
* Michaluk Dorota, ''Rozwój układu przestrzennego Mielnika w XIII-XVIII wieku'' [w:] "Studia białostockie", t. 4: 1994, Białystok 1994, str. 25-50. |
|||
# Michaluk Dorota, ''Rozwój układu przestrzennego Mielnika w XIII-XVIII wieku'' [w:] "Studia białostockie", t. 4: 1994, Białystok 1994, str. 25-50. |
|||
# Andrzejewska Aldona, Andrzejewski Aleksander, ''Ogrzewanie hypocaustum na zamku w Mielniku nad Bugiem'' [w:] "Heretyczka praeteriti. Additamenta archaeologica et historica dedicata Ioanni Gurba Octogesimo. Praca dedykowana doc. dr Janowi Gurbie w osiemdziesiątą rocznicę urodzin", red. Halina Taras, Anna Zakościelna, str. 457-463. |
|||
# Andrzejewska Aldona, ''Wzgórze zamkowe w Mielniku w świetle ostatnich badań terenowych'' [w:] "Podlaskie Zeszyty Archeologiczne", z. 4: 2008, Białystok 2008, str. 223-245. |
|||
{{Bibliografia stop}} |
|||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
Wersja z 15:33, 27 sty 2012
Widok na Górę Zamkową w Mielniku | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Typ budynku | |
Styl architektoniczny | |
Rozpoczęcie budowy |
XV wiek |
Ważniejsze przebudowy |
przed 1551 |
Zniszczono |
1657 |
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} |
Zamek w Mielniku – nieistniejący obecnie zamek w Mielniku, powstający od XV wieku i rozbudowany w stylu renesansowym w XVI wieku. Zniszczony został w połowie XVII wieku. W stanie ruiny zachował się kościół zamkowy.
Historia
Gród i zamek w średniowieczu
Na terenie zamku dolnego nie stwierdzono zbyt intensywnego osadnictwa z wieku XII i XIII. Pierwsze wzmianki o zamku w Mielniku pojawiają się dopiero w nielicznych źródłach z XIV. Najwcześniejsza wzmianka pochodzi z 1379 roku i sporządził ją kronikarz krzyżacki Wigand z Marburga, który wspomniał w XX rozdziale swojej kroniki o próbie oblężenia grodu w czasie powrotu Krzyżaków z łupieżczej rejzy na ziemie litewskie:
"Jesienią 1379 roku Teodoryk von Elner komtur Bałgi w środę przed Świętym Dominikiem stanął nad rzeką Nur (Narew?, Nurzec?) i stamtąd spustoszył Brześć i Kamieniec. Posłał także brata Johana Schönefeld i Arnolda Burgeln w stu ludzi do Drohiczyna, powracają na Mielnik na rozkaz dowódcy, który wszystkim był się zalecił, aby się dobrze na ostrożności mieli. Potem w czwartek Teodoryk de Elner przeszedł z wielkim orszakiem przez nieostrzeżoną krainę Drohiczyna, na oblężenie zamku w Mielniku, posłał przodem dwóch braci i potem udał się do Ziemi kamienieckiej, którą spustoszył nad rzeką Bug i powrócił pod zamek w Mielniku. Komtur przeprowadził swoje konie przez bród i powrócił do domu"[1]
W 1382 roku, a także na mocy decyzji Władysława Jagiełły w 1391 roku, gród przejął książę mazowiecki Janusz I Starszy jako wiano swojej żony Danuty Anny. Jak wynika ze wspomnianej decyzji w której napisano "terram nostram Drohiczensen, Melnyk, Surasz, Byelsko ac omnibus villis in eisdem districtubus" zamek był centrum administracyjnym dla najbliższej okolicy. Przed 1420 rokiem prawdopodobnie książę Witold ufundował w dolnej części zamku katolicki kościół p.w. Bożego Ciała, Wniebowzięcia NMP, św. Mikołaja i Wszystkich Świętych. Charakter obronny dolnej części zamku nadano prawdopodobnie dopiero w XV wieku, być może w czasów posiadania go w latach 1430-1444 przez księcia mazowieckiego Bolesława IV warszawskiego, od którego zamek kupił król Kazimierz IV Jagiellończyk. Powstał wtedy wał drewniano ziemny o grubości około 3 metrów na kamiennej ławie z wieżą od strony północnej. Na pozostałościach tego wału znajduje się obecnie wschodnia część kościoła św. Trójcy. Zamek górny znajdował się od zachodu w wyższej partii góry i jego głównym budynkiem była kamienica wyposażona w dwie baszty. Oba człony oddzielała wieża, w której znajdowały się wrota. W 1486 roku na zamku przebywał Kazimierz Jagiellończyk, a 18 września 1501 roku w oczekiwaniu na koronę polską przybył na zamek Aleksander Jagiellończyk na czele orszaku 1400 ludzi. 23 października na zamku podpisano Unię mielnicką między Królestwem Polskim i Wielkim Księstwem Litewskim, a w dniu 6 listopada król udał się do Krakowa na koronację. Aleksander przybywał też na zamku w 1503 i 1504 roku.
Zamek renesansowy
W 1506 roku na zamku na koronę polską oczekiwał Zygmunt Stary. Ponownie na zamku przebywał w 1513 roku i mieszkał w nim miesiąc. W czasach panowania Zygmunta Starego w latach 40. XVI wieku zamek przebudowano na rezydencję w stylu renesansowym, przedkładając cechy reprezentacyjne nad obronne. Pracami kierował być może starosta mielnicki Nikodem Janowicz Świecko herbu Dąbrowa. Wieża wjazdowa na zamek niski była murowana, a w części południowo-zachodniej zamku dolnego zbudowano dwukomorowy piec. W tym też okresie nadsypano plateau części wzgórza w kierunku północnym i wschodnim, poszerzając obszar zajmowany przez zamek dolny i niwelując starszy wał. W południowo-wschodniej części poszerzonego wzgórza powstał nowy dom zamkowy. Wieża na zamku górnym, pierwotnie miała trzy kondygnacje i wieżyczkę, ganek wychodzący na dziedziniec. Druga kondygnacja była połączona z dwoma wychodzącymi poza lico basztami. Na dziedzińcu znajdowało się więzienie określane jako "izba czarna". W 1545 na zamku więzieni w niej byli kniaziowie moskiewscy: Fiedor Owczyna, Jendrej Palecki, Michałko Oboleński. Po rozpoczęciu prac modernizacyjnych w izbie wielkiej wieży na zamku górnym umieszczono renesansowy piec kaflowy z dwiema wieżyczkami, wmontowano kasetonowy sufit i weneckie okna z herbami królewskimi, a do 1551 roku rozebrano baszty oraz wieżę drewnianą broniącą przejazdu z zamku niskiego na wysoki, na jej miejscu wzniesiono nowy murowany budynek mieszkalny.
Pomiędzy rokiem 1551 a 1560 zamek spłonął i pozostał z niego tylko kościół i wieża wjazdowa. W 1560 roku istniał już jednak na zamku dolnym nowy 3-izbowy dwór starosty Jarosza Koryckiego, jednak zamek nie odzyskał już później wcześniejszej rangi.
Zamek podczas Potopu
Kolejne zniszczenia miały miejsce w maju 1657 roku podczas Potopu szwedzkiego, gdy wojska siedmiogrodzkie Jerzego II Rakoczego spaliły zamek, gotycki kościół na zamku dolnym i miasto. Po odbudowie kościoła zmieniono jego wezwanie na św. Trójcy jednak zamek pozostał już ruiną, na którego terenie znajdował się już tylko dwór starosty.
Kościół w 1851 roku był opuszczony, a po powstaniu styczniowym, od 1871 r. funkcjonował krótko jako cerkiew, lecz po pożarze z 1915 roku i zniszczeniu w 1940 r. zakrystii (funkcjonującej jako kaplica) nie został odbudowany. Na samym szczycie zamku górnego znajdują się fundamenty rosyjskiej kapliczki z 1865 r.
- ↑ "Puścizna po Janie Długoszu dziejopisie polskim, to jest: Kronika Wiganda z Marburga rycerza i kapłana Zakonu Krzyżackiego na wezwanie Długosza z rymowanej kroniki niemieckiej na język łaciński przetłomaczona. Chronicon seu Annales Wigandi Marburgensis, equitis et fratris Ordinis Teutonici" Poznań 1842, s.233 [1]
Badania archeologiczne
- 1959: Irena Górska
- 1988: Łukasz Rejniewicz
- 1989: Urszula Perlikowska-Puszkarska
- 2007: Aldona Andrzejewska, Andrzej Andrzejewski
- 2008: Aldona Andrzejewska
- 2010: Aldona Andrzejewska, Łukasz Reczulski, Artur Ginter
Bibliografia
- Michaluk Dorota, Rozwój układu przestrzennego Mielnika w XIII-XVIII wieku [w:] "Studia białostockie", t. 4: 1994, Białystok 1994, str. 25-50.
- Andrzejewska Aldona, Andrzejewski Aleksander, Ogrzewanie hypocaustum na zamku w Mielniku nad Bugiem [w:] "Heretyczka praeteriti. Additamenta archaeologica et historica dedicata Ioanni Gurba Octogesimo. Praca dedykowana doc. dr Janowi Gurbie w osiemdziesiątą rocznicę urodzin", red. Halina Taras, Anna Zakościelna, str. 457-463.
- Andrzejewska Aldona, Wzgórze zamkowe w Mielniku w świetle ostatnich badań terenowych [w:] "Podlaskie Zeszyty Archeologiczne", z. 4: 2008, Białystok 2008, str. 223-245.