Cerkiew Objawienia Pańskiego w Ostrogu: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne
Konarski (dyskusja | edycje)
kat.
Linia 83: Linia 83:
[[Kategoria:Ostróg]]
[[Kategoria:Ostróg]]
[[Kategoria:Eparchia rówieńska (Patriarchat Moskiewski)]]
[[Kategoria:Eparchia rówieńska (Patriarchat Moskiewski)]]
[[Kategoria:Architektura gotyku na Ukrainie]]

Wersja z 13:24, 28 lis 2013

Cerkiew Objawienia Pańskiego
Богоявленська церква
cerkiew parafialna
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Ukraina

Miejscowość

Ostróg

Adres

{{{adres}}}

Wyznanie

prawosławie

Kościół

Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego

Eparchia

Eparchia rówieńska

Wezwanie

Objawienie Pańskie

Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}
Ruiny pierwotnej cerkwi w Ostrogu. Widok z 1794, akwarela Zygmunta Vogla

Cerkiew Objawienia Pańskiego w Ostroguprawosławna cerkiew w Ostrogu.

Cerkiew została wzniesiona z fundacji Konstantego Ostrogskiego w 1521, prawdopodobnie na miejscu starszej świątyni prawosławnej wzniesionej przez Wasyla Ostrogskiego (zbudowanej między 1446 a 1450[1]. Budynek utrzymany był w stylu łączącym elementy gotyckie i bizantyńskie, miał charakter obronny, z grubymi murami i strzelnicami. Obiekt został zrujnowany w czasie powstania Chmielnickiego, gdy zniszczeniu uległ także sąsiadujący zamek Ostrogskich[2].

W latach 1887-1891, z inicjatywy władz carskich, podjęto oficjalną rekonstrukcję cerkwi, w rzeczywistości wznosząc przy użyciu zachowanych ruin obiekt całkowicie odbiegający wyglądem od pierwotnej świątyni. Nowa cerkiew zachowała układ przestrzenny starszej (trzy nawy, trzy absydy od wschodu), pozostawiono również elementy obronne w północnej ścianie budynku. Całość utrzymano jednak w stylu bizantyńsko-rosyjskim. Cerkiew zwieńczyło pięć złoconych kopuł. Freski we wnętrzu obiektu wykonali mnisi z monasteru w Dederkałach[3].

  1. S. Horin, Prawosławni monastyri na Wołyni u druhij połowyni XV - perszij połowyni XVI stolittia [w:] red. J. Skarbek, Samoidentyfikacja mniejszości narodowych i religijnych w Europie Środkowo-Wschodniej. Problematyka atlasowa, Instytut Europy Środkowo-Wschodniej, Lublin 1998, ISBN 83-85854-34-7, s.97.
  2. J. Tokarski, Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Ukrainie, t.2, Burchard Edition 2001, ISBN 83-87654-11-6, s.182
  3. J. Tokarski, Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Ukrainie, t.2, Burchard Edition 2001, ISBN 83-87654-11-6, s.183