Siemkowo (obwód miński): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Dodano kategorię "Rejon miński" za pomocą HotCat |
drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Siemków''' ([[Język białoruski|biał.]] Сёмкаў Гарадок) – wieś w [[Rejon miński|rejonie mińskim]] [[Obwód miński|tegoż obwodu]], na [[Białoruś|Białorusi]]. |
'''Siemków''' ([[Język białoruski|biał.]] Сёмкаў Гарадок) – wieś w [[Rejon miński|rejonie mińskim]] [[Obwód miński|tegoż obwodu]], na [[Białoruś|Białorusi]]. |
||
==Historia == |
|||
W pierwszej połowie XVIII wieku był własnością Sapiehów. W 1755 roku od Kazimierza Sapiehy kupił je łowczy miński, Adam Chmara. Adam Chmara, który wkrótce po kupieniu Siemkowa stał się kasztelanem a następnie wojewodą mińskim, zgromadził w swym ręku ogromną fortunę i rozległe dobra. Głównym ośrodkiem dóbr wojewoda uczynił Siemków, w którym w latach 1775-80 wzniósł (zrujnowany dziś) barokowo-klasycystyczny zespół pałacowy, złożony z pałacu i dwóch oficyn, wybudowany najprawdopodobniej według projektu znanego architekta włoskiego Carlo Spampaniego. |
|||
W ręku Chmarów dobra pozostawały do 1889 roku, kiedy to stały się własnością Chełkowskich, władających Siemkowem do I wojny światowej. |
|||
== Zabytki == |
|||
* Pałac Adama Chmary w stylu barokowo-klasycystycznym z 1775 roku, parterowy, piętnastoosiowy, na planie wydłużonego prostokąta. W centralnej części fasady znajdował się płytki parterowy ryzalit z czterema pilastrami, zwieńczony trójkątnym szczytem. Od strony ogrodu znajdował się ryzalit półokrągły. Do szczytów budynku przylegały dwie niewielkie dwuosiowe przybudówki kryte płaskimi dachami. Elewacje ozdobione były pilastrami i profilowanym podokapowym gzymsem. Pałac obecnie jest opuszczony i mocno zdewastowany. Prostopadle do budynku głównego ustawione są dwie siedmioosiowe oficyny z jednoosiowymi płytkimi ryzalitami w części centralnej, zwieńczonymi niedużymi szczytami. Ich elewacje ozdabiają pilastry. Prawa oficyna, w wyniku XX wiecznej przebudowy, połączona była krytym przejściem z budynkiem głównym. Pałac otacza park regularno-krajobrazowy rozciągnięty wzdłuż głównej osi kompozycyjnej, równoległej do rzeki Siemkówki. Wzdłuż osi tej biegnie lipowa aleja wjazdowa, przy której wzniesiono kompleks współczesnych budynków szkoły z internatem, do której należy cały zespół pałacowy. Aleja wiedzie na rozległy dziedziniec między pałacem i oficynami, gdzie niegdyś istniał ozdobny klomb. Za pałacem znajdują się dwa tarasy parkowe, a na przedłużeniu głównej osi ciągną się szpalery lipowe i dębowe. Południowo wschodnia, krajobrazowa część parku o powierzchni około 10 ha, zajmuje strome zbocze wzgórza i jest obecnie zdziczała<ref>„Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi”, Burchard Edition, Warszawa 1997</ref>. |
|||
* Ruiny kościoła Matki Boskiej |
|||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
Linia 5: | Linia 15: | ||
* [http://globus.tut.by/semkov_gor/index.htm Zdjęcia z Siemkowa] |
* [http://globus.tut.by/semkov_gor/index.htm Zdjęcia z Siemkowa] |
||
* [http://www.radzima.org/pl/object/2997.html Zespół pałacowo-parkowy Chmarów, ''Radzima.org''] |
* [http://www.radzima.org/pl/object/2997.html Zespół pałacowo-parkowy Chmarów, ''Radzima.org''] |
||
{{Przypisy}} |
|||
[[Kategoria:Wsie w obwodzie mińskim]] |
[[Kategoria:Wsie w obwodzie mińskim]] |
Wersja z 11:26, 16 cze 2015
Siemków (biał. Сёмкаў Гарадок) – wieś w rejonie mińskim tegoż obwodu, na Białorusi.
Historia
W pierwszej połowie XVIII wieku był własnością Sapiehów. W 1755 roku od Kazimierza Sapiehy kupił je łowczy miński, Adam Chmara. Adam Chmara, który wkrótce po kupieniu Siemkowa stał się kasztelanem a następnie wojewodą mińskim, zgromadził w swym ręku ogromną fortunę i rozległe dobra. Głównym ośrodkiem dóbr wojewoda uczynił Siemków, w którym w latach 1775-80 wzniósł (zrujnowany dziś) barokowo-klasycystyczny zespół pałacowy, złożony z pałacu i dwóch oficyn, wybudowany najprawdopodobniej według projektu znanego architekta włoskiego Carlo Spampaniego.
W ręku Chmarów dobra pozostawały do 1889 roku, kiedy to stały się własnością Chełkowskich, władających Siemkowem do I wojny światowej.
Zabytki
- Pałac Adama Chmary w stylu barokowo-klasycystycznym z 1775 roku, parterowy, piętnastoosiowy, na planie wydłużonego prostokąta. W centralnej części fasady znajdował się płytki parterowy ryzalit z czterema pilastrami, zwieńczony trójkątnym szczytem. Od strony ogrodu znajdował się ryzalit półokrągły. Do szczytów budynku przylegały dwie niewielkie dwuosiowe przybudówki kryte płaskimi dachami. Elewacje ozdobione były pilastrami i profilowanym podokapowym gzymsem. Pałac obecnie jest opuszczony i mocno zdewastowany. Prostopadle do budynku głównego ustawione są dwie siedmioosiowe oficyny z jednoosiowymi płytkimi ryzalitami w części centralnej, zwieńczonymi niedużymi szczytami. Ich elewacje ozdabiają pilastry. Prawa oficyna, w wyniku XX wiecznej przebudowy, połączona była krytym przejściem z budynkiem głównym. Pałac otacza park regularno-krajobrazowy rozciągnięty wzdłuż głównej osi kompozycyjnej, równoległej do rzeki Siemkówki. Wzdłuż osi tej biegnie lipowa aleja wjazdowa, przy której wzniesiono kompleks współczesnych budynków szkoły z internatem, do której należy cały zespół pałacowy. Aleja wiedzie na rozległy dziedziniec między pałacem i oficynami, gdzie niegdyś istniał ozdobny klomb. Za pałacem znajdują się dwa tarasy parkowe, a na przedłużeniu głównej osi ciągną się szpalery lipowe i dębowe. Południowo wschodnia, krajobrazowa część parku o powierzchni około 10 ha, zajmuje strome zbocze wzgórza i jest obecnie zdziczała[1].
- Ruiny kościoła Matki Boskiej
Linki zewnętrzne
- Siemków, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 550 .
- Zdjęcia z Siemkowa
- Zespół pałacowo-parkowy Chmarów, Radzima.org
- ↑ „Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi”, Burchard Edition, Warszawa 1997