Ozokeryt: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
m WP:SK, grafika |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Grafika:Ozokerite natural Paraffin wax Soldier Summit Minnind District - Colton - Wasatch County Utah 1963.jpg|thumb|right||Ozokeryt]] |
|||
'''Ozokeryt''', '''wosk ziemny''' <br> |
'''Ozokeryt''', '''wosk ziemny''' <br> |
||
'''Nazwa obecnie nieaktualna''' - zdyskredytowana przez Międzynarodową Asocjację Mineralogiczną (A. Manecki „Encyklopedia Minerałów” AGH Kraków 2004 r.) <br> - to mieszanina stałych wielkocząsteczkowych [[węglowodór|węglowodorów]], głównie ''n-'' i izoparafinowych. Nazwa została nadana przez E.F. Glockera w 1833 r. |
'''Nazwa obecnie nieaktualna''' - zdyskredytowana przez Międzynarodową Asocjację Mineralogiczną (A. Manecki „Encyklopedia Minerałów” AGH Kraków 2004 r.) <br> - to mieszanina stałych wielkocząsteczkowych [[węglowodór|węglowodorów]], głównie ''n-'' i izoparafinowych. Nazwa została nadana przez E.F. Glockera w 1833 r. |
||
| Linia 9: | Linia 10: | ||
'''Występowanie''': nad [[Morze Kaspijskie|Morzem Kaspijskim]], w Ameryce Północnej, w Iraku. Największe na świecie skupienie ozokerytu występuje w okolicach [[Borysław|Borysławia]] na [[Ukraina|Ukrainie]]. |
'''Występowanie''': nad [[Morze Kaspijskie|Morzem Kaspijskim]], w Ameryce Północnej, w Iraku. Największe na świecie skupienie ozokerytu występuje w okolicach [[Borysław|Borysławia]] na [[Ukraina|Ukrainie]]. |
||
===Zobacz też |
=== Zobacz też === |
||
[[ropa naftowa]], [[cerezyna]]. |
[[ropa naftowa]], [[cerezyna]]. |
||
[[Kategoria:Geologia naftowa]] |
[[Kategoria:Geologia naftowa]] |
||
[[ |
[[Kategoria:Minerały]] |
||
[[de:Ozokerit]] |
[[de:Ozokerit]] |
||
[[en:Ozokerite]] |
[[en:Ozokerite]] |
||
Wersja z 15:48, 10 sie 2008
Ozokeryt, wosk ziemny
Nazwa obecnie nieaktualna - zdyskredytowana przez Międzynarodową Asocjację Mineralogiczną (A. Manecki „Encyklopedia Minerałów” AGH Kraków 2004 r.)
- to mieszanina stałych wielkocząsteczkowych węglowodorów, głównie n- i izoparafinowych. Nazwa została nadana przez E.F. Glockera w 1833 r.
Właściwości fizyczne:
- Barwa: żółta do czerwonobrunatnej
- Temperatura topnienia: 50-100°C
- Nierozpuszczalny w wodzie, a rozpuszczalny w rozpuszczalnikach węglowodorowych
Występowanie: nad Morzem Kaspijskim, w Ameryce Północnej, w Iraku. Największe na świecie skupienie ozokerytu występuje w okolicach Borysławia na Ukrainie.