Wyspy Lojalności: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m →Źródła: linkfix |
drobne redakcyjne, drobne techniczne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Image:Bandera Loyauté.png|thumb|right|200px|[[Flaga Wysp Lojalności]]]] |
[[Image:Bandera Loyauté.png|thumb|right|200px|[[Flaga Wysp Lojalności]]]] |
||
[[Image:Loyalty Islands map.png|thumb|250px|Mapa Wysp Lojalności]] |
[[Image:Loyalty Islands map.png|thumb|250px|Mapa Wysp Lojalności]] |
||
'''Wyspy Lojalności''' (franc. Îles Loyauté) – grupa wysp stanowiących jedną z trzech prowincji [[Nowa Kaledonia|Nowej Kaledonii]]. Wyspy Lojalności leżą na [[Ocean Spokojny|Oceanie Spokojnym]] w odległości 100 do 150 km na północny-wschód od wybrzeża Nowej Kaledonii. Odkryte w [[1792]] przez ekspedycję francuską [[Antoine |
'''Wyspy Lojalności''' (franc. Îles Loyauté) – grupa wysp stanowiących jedną z trzech prowincji [[Nowa Kaledonia|Nowej Kaledonii]]. Wyspy Lojalności leżą na [[Ocean Spokojny|Oceanie Spokojnym]] w odległości 100 do 150 km na północny-wschód od wybrzeża Nowej Kaledonii. Odkryte w [[1792]] przez ekspedycję francuską [[Antoine d'Entrecasteaux|Antoine'a d'Entrecasteaux]]. Pierwszym Europejczykiem, który wylądował w 1793 r. na wyspach był angielski kapitan William Raven, dowódca handlowego statku "Britannia" płynącego z wyspy Norfolk do Batavii (obecnej Dżakarty). Wyspy Lojalności zostały dokładnie zbadane w 1827 r. przez [[Jules Dumont d'Urville]], który sporządził ich pierwszą, dokładną mapę w 1840 r. Pierwszymi osadnikami byli angielscy misjonarze, którzy przybyli na wyspy w 1843 r. Natomiast pierwszy misjonarz francuski przybył na wyspy wraz z ekspedycją francuską pod dowództwem admirała Febvriera Despointe, który 24 września 1853 r. w imieniu Napoleona III przejął archipelag we władanie Francji. |
||
Archipelag składa się sześciu zamieszkanych wysp: |
Archipelag składa się sześciu zamieszkanych wysp: |
||
Wersja z 21:00, 8 paź 2008
Wyspy Lojalności (franc. Îles Loyauté) – grupa wysp stanowiących jedną z trzech prowincji Nowej Kaledonii. Wyspy Lojalności leżą na Oceanie Spokojnym w odległości 100 do 150 km na północny-wschód od wybrzeża Nowej Kaledonii. Odkryte w 1792 przez ekspedycję francuską Antoine'a d'Entrecasteaux. Pierwszym Europejczykiem, który wylądował w 1793 r. na wyspach był angielski kapitan William Raven, dowódca handlowego statku "Britannia" płynącego z wyspy Norfolk do Batavii (obecnej Dżakarty). Wyspy Lojalności zostały dokładnie zbadane w 1827 r. przez Jules Dumont d'Urville, który sporządził ich pierwszą, dokładną mapę w 1840 r. Pierwszymi osadnikami byli angielscy misjonarze, którzy przybyli na wyspy w 1843 r. Natomiast pierwszy misjonarz francuski przybył na wyspy wraz z ekspedycją francuską pod dowództwem admirała Febvriera Despointe, który 24 września 1853 r. w imieniu Napoleona III przejął archipelag we władanie Francji.
Archipelag składa się sześciu zamieszkanych wysp:
oraz kilku mniejszych i bezludnych wysp i wysepek. Całkowita powierzchnia archipelagu wynosi 1981 km² (765 mil²). Najwyższy szczyt osiąga 138 m npm i znajduje się na wyspie Maré. Klimat wysp jest gorący, podzwrotnikowy. Opady deszczu są obfite i wynoszą od 1500 do 2000 mm rocznie, przynoszone przez pasat południowo-zachodni, znacznie większe na nawietrznej stronie wysp. Średnia roczna temperatura wynosi 23°C do 28°C.
Głównym ośrodkiem administracyjnym całej prowincji jest miejscowość Wé na wyspie Lifou. Archipelag zamieszkują Melanezyjczycy, Polinezyjczycy oraz mniejszość pochodzenia azjatyckiego i europejskiego. Wg spisu ludności w 2004 r. liczba ludności Wysp Lojalności wyniosła 22080 mieszkańców. Kilka tysięcy rdzennych mieszkańców Wysp Lojalności zamieszkuje stolicę Nowej Kaledonii - Nouméę. Głównymi uprawami są kawa, palma kokosowa, kukurydza, drzewa owocowe i warzywa, natomiast towarami eksportowanymi m. in. do Francji, Australii są kopra, kawa i bawełna. Z uwagi na niezwykle atrakcyjne położenie wysp, dogodną komunikację oraz sprzyjający klimat coraz większego znaczenia nabiera turystyka.