Internalizacja: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
{{integruj|Interioryzacja}} |
m robot dodaje: sr:Интернализација |
||
Linia 15: | Linia 15: | ||
[[en:Internalization]] |
[[en:Internalization]] |
||
[[he:הפנמה]] |
[[he:הפנמה]] |
||
[[sr:Интернализација]] |
|||
[[sv:Internalisering]] |
[[sv:Internalisering]] |
||
[[zh-yue:內化]] |
[[zh-yue:內化]] |
Wersja z 11:55, 10 cze 2009
Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem Interioryzacja. Nie opisano powodu propozycji integracji. |
Internalizacja (ang. internalization, z łac. internus - wewnętrzny) – mechanizm obronny, polegający na przyjmowaniu za własne narzucanych z zewnątrz postaw, poglądów, norm i wartości. W socjologii fenomenologicznej Petera Bergera i Thomasa Luckmanna jest składową triady, na którą składają się także obiektywizacja i eksternalizacja.
Na początku główną rolę w tym procesie pełnią rodzice dziecka (szczególnie gdy jest ono w wieku przedszkolnym i w pierwszych latach uczęszczania przez nie do szkoły), później wychowawcy oraz grupy rówieśnicze, a po osiągnięciu przez daną osobę wieku dorosłego grupy społeczne i jednostki, z którymi się ona identyfikuje i które są dla niej autorytetem.
W wyniku internalizacji normy heteronomiczne (ustanowione nie przez tych, których mają obowiązywać) przekształcają się w normy autonomiczne (ich przestrzeganie nie wymaga już kontroli z zewnątrz). Internalizacja jest więc jednym z najważniejszych mechanizmów socjalizacji i społecznego rozwoju człowieka.