Klawiatura programisty

Klawiatura programisty – określenie układu klawiatury QWERTY umożliwiającego wprowadzanie znaków charakterystycznych dla języka polskiego.

Polskie znaki diakrytyczne (ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ż, ź) uzyskuje się poprzez równoczesne wciśnięcie klawisza Alt (lub AltGr) i łacińskiej litery, z której wywodzi się dodatkowy polski znak, np. "ę" uzyskuje się kombinacją klawiszy Alt i e. Wyjątkiem jest litera "ź", którą uzyskuje się poprzez wciśnięcie równocześnie klawiszy Alt oraz x.

W systemie operacyjnym firmy Apple litery "ż" i "ź" były zamienione miejscami, tj. Option+z dawało "ź", a Option+x – "ż". W wersji Mac OS X 10.5 (Leopard) sterownik klawiatury został zmieniony i litery ź oraz ż uzyskuje się tak jak w innych systemach operacyjnych.

Jest to obecnie najczęściej używany układ klawiatury w Polsce — mimo że według wielu nie nadaje się do profesjonalnego wpisywania danych tekstowych w języku polskim. Podstawowym punktem krytyki jest to, że pisanie metodą bezwzrokową jest znacznie trudniejsze, a co za tym idzie mniej wydajne niż w układzie maszynistki.

Układ programisty poza Polską jest używany także w Czechach i w Rumunii. Czeskie znaki diakrytyczne (á, č, ě, é, í, ř, š, ů, ú, ý, ž) uzyskuje się poprzez równoczesne wciśnięcie klawisza Alt (lub AltGr) i odpowiednich klawiszy takich jak: 8, 4, 2, 0, 9, 5, 3, ;, [, 7, 6, podczas gdy rumuńskie znaki diakrytyczne (â, ț, î, ă, ș) uzyskuje się poprzez równoczesne wciśnięcie klawisza Alt (lub AltGr) i łacińskiej litery, z której wywodzi się dodatkowy rumuński znak.

Zobacz też

• klawiatura maszynistki
• AZERTY
• QWERTY
• QWERTZ
• klawiatura Dvoraka
• RSI - choroby na skutek długotrwałej pracy z klawiaturą

Linki zewnętrzne

• Klawiatura programisty w Rejestrze Windows