Hannibal Magonida: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
+ Znacznik: Utworzenie usuniętej strony |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 41: | Linia 41: | ||
== Panowanie == |
== Panowanie == |
||
Hannibal Magonida (nie mylić z późniejszym i bardziej znanym wodzem [[Hannibal|Hannibalem Barkasem]]) był wnukiem [[Hamilkar Magonida|Hamilkara]] poległego w [[bitwa pod Himerą|bitwie pod Himerą]], zaś synem Giskona, który zmarł na wygnaniu w [[Selinunt|Selinuncie]]{{odn|Kęciek|2007|s=74}}. Według relacji [[Diodor Sycylijski|Diodora Sycylijskiego]], Hannibal był wrogo nastawiony do sycylijskich Greków i szukał zemsty za nieszczęścia dziadka i ojca{{odn|Kęciek|2007|s=74}}. |
Hannibal Magonida (nie mylić z późniejszym i bardziej znanym wodzem [[Hannibal|Hannibalem Barkasem]]) był wnukiem [[Hamilkar Magonida|Hamilkara]] poległego w [[bitwa pod Himerą|bitwie pod Himerą]], zaś synem Giskona, który zmarł na wygnaniu w [[Selinunt|Selinuncie]]{{odn|Kęciek|2007|s=74}}. Według relacji [[Diodor Sycylijski|Diodora Sycylijskiego]], Hannibal był wrogo nastawiony do sycylijskich Greków i szukał zemsty za nieszczęścia dziadka i ojca{{odn|Kęciek|2007|s=74}}. |
||
[[File:Him409-es.svg|thumb|left|Kampania na Sycylii, 409 p.n.e.]] |
|||
W roku 410 p.n.e. Kartagińczycy wsparli sojuszniczą [[Segesta|Segestę]] w walce z Selinuntem. W następnym roku Hannibal Magonida osobiście przeprawił się z armią na Sycylię i pomaszerował z portowego Motye na Selinunt. Po dziewięciu dniach [[oblężenie Selinuntu|oblężenia]] Punijczycy zdobyli i splądrowali miasto{{odn|Kęciek|2007|s=75}}. Po tym sukcesie Magonida skierował się przeciwko miastu [[Himera]], zapewne chcąc pomścić klęskę swojego dziada Hamilkara, przyjmując do swej armii miejscowych [[Sykanowie|Sykanów]] i [[Sykulowie|Sykulów]]. Pomimo syrakuzańskiego wsparcia, Himera również została zdobyta i zniszczona{{odn|Kęciek|2007|s=76}}. Po tych sukcesach Hannibal zakończył kampanię wojenną i powrócił do stolicy z bogatymi łupami; jego celem nie był więc podbój całej Sycylii, lecz umocnienie punickiej ''epikratii'', czyli strefy składającej się z fenickich miast na wyspie oraz ziem sprzymierzonych [[Elymowie|Elymów]] i Sykanów{{odn|Kęciek|2007|s=76}}. |
W roku 410 p.n.e. Kartagińczycy wsparli sojuszniczą [[Segesta|Segestę]] w walce z Selinuntem. W następnym roku Hannibal Magonida osobiście przeprawił się z armią na Sycylię i pomaszerował z portowego Motye na Selinunt. Po dziewięciu dniach [[oblężenie Selinuntu|oblężenia]] Punijczycy zdobyli i splądrowali miasto{{odn|Kęciek|2007|s=75}}. Po tym sukcesie Magonida skierował się przeciwko miastu [[Himera]], zapewne chcąc pomścić klęskę swojego dziada Hamilkara, przyjmując do swej armii miejscowych [[Sykanowie|Sykanów]] i [[Sykulowie|Sykulów]]. Pomimo syrakuzańskiego wsparcia, Himera również została zdobyta i zniszczona{{odn|Kęciek|2007|s=76}}. Po tych sukcesach Hannibal zakończył kampanię wojenną i powrócił do stolicy z bogatymi łupami; jego celem nie był więc podbój całej Sycylii, lecz umocnienie punickiej ''epikratii'', czyli strefy składającej się z fenickich miast na wyspie oraz ziem sprzymierzonych [[Elymowie|Elymów]] i Sykanów{{odn|Kęciek|2007|s=76}}. |
||
Wersja z 22:13, 28 paź 2021
| król Kartaginy | |
| Okres |
od ~440 p.n.e.? |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
V wiek p.n.e. |
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci |
choroba |
| Ojciec |
Giskon |
Hannibal Magonida (lub Hannibal I) – kartagiński król[1] z V wieku p.n.e., z dynastii Magonidów.
Panowanie
Hannibal Magonida (nie mylić z późniejszym i bardziej znanym wodzem Hannibalem Barkasem) był wnukiem Hamilkara poległego w bitwie pod Himerą, zaś synem Giskona, który zmarł na wygnaniu w Selinuncie[1]. Według relacji Diodora Sycylijskiego, Hannibal był wrogo nastawiony do sycylijskich Greków i szukał zemsty za nieszczęścia dziadka i ojca[1].
W roku 410 p.n.e. Kartagińczycy wsparli sojuszniczą Segestę w walce z Selinuntem. W następnym roku Hannibal Magonida osobiście przeprawił się z armią na Sycylię i pomaszerował z portowego Motye na Selinunt. Po dziewięciu dniach oblężenia Punijczycy zdobyli i splądrowali miasto[2]. Po tym sukcesie Magonida skierował się przeciwko miastu Himera, zapewne chcąc pomścić klęskę swojego dziada Hamilkara, przyjmując do swej armii miejscowych Sykanów i Sykulów. Pomimo syrakuzańskiego wsparcia, Himera również została zdobyta i zniszczona[3]. Po tych sukcesach Hannibal zakończył kampanię wojenną i powrócił do stolicy z bogatymi łupami; jego celem nie był więc podbój całej Sycylii, lecz umocnienie punickiej epikratii, czyli strefy składającej się z fenickich miast na wyspie oraz ziem sprzymierzonych Elymów i Sykanów[3].
Niedługo później Syrakuzanie pod wodzą Hermokratesa zaatakowali punicką część wyspy, co spotkało się ze zdecydowaną odpowiedzią Kartaginy. Hannibal, wówczas już w starszym wieku, ponownie wyruszył zbrojnie na Sycylię wraz z krewnym Himilkonem synem Hannona, również z rodu Magonidów[4]. Kartagińczycy zaproponowali sojusz miastu Akragas, które jednak opowiedziało się po stronie Syrakuz – wówczas Kartagińczycy oblegli to miasto. Król zmarł podczas oblężenia z powodu choroby[5]. Dowództwo nad punicką armią przejął Himilkon, który kontynuował walki z Syrakuzami.
Przypisy
- ↑ a b c Kęciek 2007 ↓, s. 74.
- ↑ Kęciek 2007 ↓, s. 75.
- ↑ a b Kęciek 2007 ↓, s. 76.
- ↑ Kęciek 2007 ↓, s. 77.
- ↑ Kęciek 2007 ↓, s. 78.
Bibliografia
- Krzysztof Kęciek, Dzieje Kartagińczyków, wyd. drugie, Warszawa: Attyka, 2007, s. 74–78.