Jerónimo Grimaldi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
lit. |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
We wrześniu 1763, po ustąpieniu [[Ricardo Wall|Ricardo Walla]] został [[Pierwszy Sekretarz Stanu (Hiszpania)|Pierwszym Sekretarzem Stanu]], którym był do [[1776]]. Był reformatorem, członkiem grupy zwanej: ''golillas''. Razem z [[Leopoldo de Gregorio, markiz Esquilache|Leopoldo de Gregorio, markizem Esquilache]], pomógł stłumić zamieszki z [[1766]] roku, wywołane polityką Esquilache'go. Jego dom został w ich czasie zniszczony. Był członkiem rady, która doprowadziła do wygnania [[Jezuici|Jezuitów]] z Hiszpanii w [[1767]] roku. |
We wrześniu 1763, po ustąpieniu [[Ricardo Wall|Ricardo Walla]] został [[Pierwszy Sekretarz Stanu (Hiszpania)|Pierwszym Sekretarzem Stanu]], którym był do [[1776]]. Był reformatorem, członkiem grupy zwanej: ''golillas''. Razem z [[Leopoldo de Gregorio, markiz Esquilache|Leopoldo de Gregorio, markizem Esquilache]], pomógł stłumić zamieszki z [[1766]] roku, wywołane polityką Esquilache'go. Jego dom został w ich czasie zniszczony. Był członkiem rady, która doprowadziła do wygnania [[Jezuici|Jezuitów]] z Hiszpanii w [[1767]] roku. |
||
W 1776, po wielu konfliktach, między innymi spowodowanych fiaskiem wyprawy na [[Algier]] w [[1775]] roku usunięto go z urzędu i mianowano ambasadorem w [[Rzym|Rzymie]]. |
W 1776, po wielu konfliktach, między innymi spowodowanych fiaskiem wyprawy na [[Algier]] w [[1775]] roku usunięto go z urzędu i mianowano ambasadorem w [[Rzym|Rzymie]]. Przyznano mu [[Order Złotego Runa (Austria)|Order Złotego Runa]] i tytuł granda Hiszpanii. Został księciem Grimaldi, w uznaniu swych zasług dla korony. |
||
{{władca| |
{{władca| |
||
Wersja z 09:58, 19 lut 2008
Pablo Jerónimo Grimaldi y Pallavicini (ur. ok. 1720, zm. 30 października 1789) - markiz i książę de Grimaldi - włosko-hiszpański dyplomata i polityk.
Grimaldi służył Ferdynandowi IV i Karolowi III jako minister-plenipotent w Szwecji i Parmie, a potem jako ambasador w Holandii. Karol III uczynił go ambasadorem w Paryżu, gdzie razem z francuskim sekretarzem stanu Étienne François, księciem de Choiseul negocjował trzeci Pakt Familijny między obu krajami. Spowodowało to pomoc hiszpańską dla Francji przeciwko Brytyjczykom w 1762 roku. W 1763 podpisał w imieniu Hiszpanii Pokój Paryski.
We wrześniu 1763, po ustąpieniu Ricardo Walla został Pierwszym Sekretarzem Stanu, którym był do 1776. Był reformatorem, członkiem grupy zwanej: golillas. Razem z Leopoldo de Gregorio, markizem Esquilache, pomógł stłumić zamieszki z 1766 roku, wywołane polityką Esquilache'go. Jego dom został w ich czasie zniszczony. Był członkiem rady, która doprowadziła do wygnania Jezuitów z Hiszpanii w 1767 roku.
W 1776, po wielu konfliktach, między innymi spowodowanych fiaskiem wyprawy na Algier w 1775 roku usunięto go z urzędu i mianowano ambasadorem w Rzymie. Przyznano mu Order Złotego Runa i tytuł granda Hiszpanii. Został księciem Grimaldi, w uznaniu swych zasług dla korony.