Krzewinki szpalerowe: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
szablon, brak źródeł |
bibliogr., WP:SK |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| ⚫ | |||
{{Źródła}} |
|||
| ⚫ | '''Krzewinki szpalerowe''' – [[rośliny wieloletnie]], o zdrewniałych pędach ( [[krzewy]] lub [[krzewinka|krzewinki]]), których łodygi płożą się po ziemi, silnie przylegając do niej. Krzewinki szpalerowe, podobnie, jak [[rośliny poduszkowe]] i [[rośliny darniowe|darniowe]] są charakterystyczne dla terenów wysokogórskich, arktycznych i pustynnych, a więc dla terenów o surowych warunkach życia. Gęsto zbite przy ziemi łodyżki i liście krzewinek szpalerowych, zarówno te żywe, jak i obumarłe, wraz z gromadzącą się między nimi [[próchnica|próchnicą]] i pyłem ochraniają żywe pędy i gromadzą wodę, ułatwiając przetrwanie silnych mrozów, suszy, silnego nasłonecznienia. Zwarta powierzchnia zewnętrzna w znacznym stopniu chroni roślinę przed silnymi i wysuszającymi wiatrami. Przylegając do ziemi krzewinki szpalerowe wykorzystują ciepło ziemi, gęste pędy tworzą warstwę izolującą, ograniczając utratę ciepła. Do krzewinek szpalerowych należą m.in.: [[dębik ośmiopłatkowy]], [[wierzba zielna]] , [[wierzba żyłkowana]], [[wierzba alpejska]], [[wierzba wykrojona]]. Są to rośliny bardzo karłowate, o wzroście zwykle nie przekraczającym kilka, co najwyżej kilkanaście cm. |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | '''Krzewinki szpalerowe''' – [[rośliny wieloletnie]], o zdrewniałych pędach ( [[krzewy]] lub [[krzewinka|krzewinki]]), których łodygi płożą się po ziemi, silnie przylegając do niej. Krzewinki szpalerowe, podobnie, jak [[rośliny poduszkowe]] i [[rośliny darniowe|darniowe]] są charakterystyczne dla terenów wysokogórskich, arktycznych i pustynnych, a więc dla terenów o surowych warunkach życia. Gęsto zbite przy ziemi łodyżki i liście krzewinek szpalerowych, zarówno te żywe, jak i obumarłe, wraz z gromadzącą się między nimi [[próchnica|próchnicą]] i pyłem ochraniają żywe pędy i gromadzą wodę, ułatwiając przetrwanie silnych mrozów, suszy, silnego nasłonecznienia. Zwarta powierzchnia zewnętrzna w znacznym stopniu chroni roślinę przed silnymi i wysuszającymi wiatrami. Przylegając do ziemi krzewinki szpalerowe wykorzystują ciepło ziemi, gęste pędy tworzą warstwę izolującą, ograniczając utratę ciepła. Do krzewinek szpalerowych należą m. |
||
==== Bibliografia ==== |
|||
| ⚫ | |||
{{Bibliografia start }} |
|||
#{{Cytuj książkę |nazwisko=Szafer |imię=Władysław |autor link=Władysław Szafer |tytuł=Tatrzański Park Narodowy |data=1962 |wydawca= Zakład Ochrony Przyrody PAN }} |
|||
{{Bibliografia stop }} |
|||
| ⚫ | |||
Wersja z 19:47, 13 lut 2009
Krzewinki szpalerowe – rośliny wieloletnie, o zdrewniałych pędach ( krzewy lub krzewinki), których łodygi płożą się po ziemi, silnie przylegając do niej. Krzewinki szpalerowe, podobnie, jak rośliny poduszkowe i darniowe są charakterystyczne dla terenów wysokogórskich, arktycznych i pustynnych, a więc dla terenów o surowych warunkach życia. Gęsto zbite przy ziemi łodyżki i liście krzewinek szpalerowych, zarówno te żywe, jak i obumarłe, wraz z gromadzącą się między nimi próchnicą i pyłem ochraniają żywe pędy i gromadzą wodę, ułatwiając przetrwanie silnych mrozów, suszy, silnego nasłonecznienia. Zwarta powierzchnia zewnętrzna w znacznym stopniu chroni roślinę przed silnymi i wysuszającymi wiatrami. Przylegając do ziemi krzewinki szpalerowe wykorzystują ciepło ziemi, gęste pędy tworzą warstwę izolującą, ograniczając utratę ciepła. Do krzewinek szpalerowych należą m.in.: dębik ośmiopłatkowy, wierzba zielna , wierzba żyłkowana, wierzba alpejska, wierzba wykrojona. Są to rośliny bardzo karłowate, o wzroście zwykle nie przekraczającym kilka, co najwyżej kilkanaście cm.
Bibliografia
- Władysław Szafer: Tatrzański Park Narodowy. Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.