Radiowęzeł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Usunięcie odwołania do pliku Radiowezel_plan1.jpg, ponieważ użytkownik Ejdzej go skasował. Powód: grafika naruszała prawa autorskie. |
poprawa linków |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Grafika:Głosnik_Września_1.jpg|thumb|220px|Głośnik radiowęzłowy z 1955 r.]] |
[[Grafika:Głosnik_Września_1.jpg|thumb|220px|Głośnik radiowęzłowy z 1955 r.]] |
||
'''Radiowęzeł''' to zespół urządzeń do przekazywania programów [[radio]]wych przewodowo do większej liczby odbiorców, elementarny moduł [[radiofonia przewodowa|radiofonii przewodowej]]. |
'''Radiowęzeł''' to zespół urządzeń do przekazywania programów [[radio]]wych przewodowo do większej liczby odbiorców, elementarny moduł [[radiofonia przewodowa|radiofonii przewodowej]]. |
||
| Linia 9: | Linia 8: | ||
[[Radiofonia przewodowa|Radiofonię przewodową]] zaczęto stosować w [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] już w latach 20. XX w. W Polsce pojawiła się w 1945 r., szczyt rozwoju przypadł na rok 1957 a zanikać zaczęła w latach 70. XX wieku. Później "radiowęzłem" zaczęto nazywać urządzenia stacyjne wraz z pomieszczeniem, a nie - jak początkowo - całą infrastrukturę dostarczającą program do odbiorców. Obecnie radiowęzły funkcjonują m. in. w szkołach, internatach, domach studenckich, zakładach pracy, hotelach, więzieniach, dworcach, dużych sklepach. |
[[Radiofonia przewodowa|Radiofonię przewodową]] zaczęto stosować w [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] już w latach 20. XX w. W Polsce pojawiła się w 1945 r., szczyt rozwoju przypadł na rok 1957 a zanikać zaczęła w latach 70. XX wieku. Później "radiowęzłem" zaczęto nazywać urządzenia stacyjne wraz z pomieszczeniem, a nie - jak początkowo - całą infrastrukturę dostarczającą program do odbiorców. Obecnie radiowęzły funkcjonują m. in. w szkołach, internatach, domach studenckich, zakładach pracy, hotelach, więzieniach, dworcach, dużych sklepach. |
||
Podstawowym wyposażeniem stacji radiowęzła jest [[wzmacniak]]. Sygnał radiowy z rozgłośni centralnej mógł być dostarczony do radiowęzła przy pomocy linii telefonicznej lub odebrany za pomocą [[Radioodbiornik|odbiornika radiowego]]. W przypadku realizacji własnego programu w skład wyposażenia wchodziły dodatkowo: mikrofon i gramofon, później także magnetofon. W latach 70. XX w. urządzenia elektroniczne dla małego radiowęzła montowane były w jednej obudowie, w ten sposób powstała [[radiola]]. |
Podstawowym wyposażeniem stacji radiowęzła jest [[wzmacniak]]. Sygnał radiowy z rozgłośni centralnej mógł być dostarczony do radiowęzła przy pomocy linii telefonicznej lub odebrany za pomocą [[Radioodbiornik|odbiornika radiowego]]. W przypadku realizacji własnego programu w skład wyposażenia wchodziły dodatkowo: mikrofon i gramofon, później także magnetofon. W latach 70. XX w. urządzenia elektroniczne dla małego radiowęzła montowane były w jednej obudowie, w ten sposób powstała [[radiola (sprzęt)|radiola]]. |
||
Do odbioru audycji z radiowęzła służyły [[głośnik]]i zwane popularnie ''[[kołchoźnik]]ami'', zawierające dodatkowo potencjometr lub transformator z odczepami do regulacji głośności. Kołchoźniki często posiadały jedynie możliwość regulacji siły głosu, ale bez możliwości całkowitego wyciszenia. Duże głośniki, służące do nagłaśniania wielkich pomieszczeń i otwartych przestrzeni zwane są [[megafon]]ami. |
Do odbioru audycji z radiowęzła służyły [[głośnik]]i zwane popularnie ''[[kołchoźnik]]ami'', zawierające dodatkowo potencjometr lub transformator z odczepami do regulacji głośności. Kołchoźniki często posiadały jedynie możliwość regulacji siły głosu, ale bez możliwości całkowitego wyciszenia. Duże głośniki, służące do nagłaśniania wielkich pomieszczeń i otwartych przestrzeni zwane są [[megafon]]ami. |
||
Wersja z 12:35, 25 lut 2009
Radiowęzeł to zespół urządzeń do przekazywania programów radiowych przewodowo do większej liczby odbiorców, elementarny moduł radiofonii przewodowej.
Urządzenia wchodzące w skład radiowęzła dzielą się na trzy podstawowe grupy:
- Stacja radiowęzła: urządzenia służące do uzyskiwania i wzmacniania programu przekazywanego z rozgłośni centralnej lub innego źródła, niekiedy także do tworzenia własnych programów,
- Urządzenia sieci transmisyjnej, przy pomocy której energia przekazywana jest do odbiorców,
- Urządzenia odbiorcze przetwarzające energię elektryczną na akustyczną: głośniki abonenckie i głośniki uliczne.
Radiofonię przewodową zaczęto stosować w ZSRR już w latach 20. XX w. W Polsce pojawiła się w 1945 r., szczyt rozwoju przypadł na rok 1957 a zanikać zaczęła w latach 70. XX wieku. Później "radiowęzłem" zaczęto nazywać urządzenia stacyjne wraz z pomieszczeniem, a nie - jak początkowo - całą infrastrukturę dostarczającą program do odbiorców. Obecnie radiowęzły funkcjonują m. in. w szkołach, internatach, domach studenckich, zakładach pracy, hotelach, więzieniach, dworcach, dużych sklepach.
Podstawowym wyposażeniem stacji radiowęzła jest wzmacniak. Sygnał radiowy z rozgłośni centralnej mógł być dostarczony do radiowęzła przy pomocy linii telefonicznej lub odebrany za pomocą odbiornika radiowego. W przypadku realizacji własnego programu w skład wyposażenia wchodziły dodatkowo: mikrofon i gramofon, później także magnetofon. W latach 70. XX w. urządzenia elektroniczne dla małego radiowęzła montowane były w jednej obudowie, w ten sposób powstała radiola.
Do odbioru audycji z radiowęzła służyły głośniki zwane popularnie kołchoźnikami, zawierające dodatkowo potencjometr lub transformator z odczepami do regulacji głośności. Kołchoźniki często posiadały jedynie możliwość regulacji siły głosu, ale bez możliwości całkowitego wyciszenia. Duże głośniki, służące do nagłaśniania wielkich pomieszczeń i otwartych przestrzeni zwane są megafonami.
Pierwotne plany radiofonizacji w Polsce zakładały także zastosowanie głośników ulicznych. Pojawiły się one (głównie w miastach) w pierwszych latach powojennych, nie przyjęły się jednak i - poza nielicznymi wyjątkami - nie były później stosowane.