Sigebert III: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
poprawa linków do ujedn. i przek., WP:SK, drobne techniczne, lit. |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 30: | Linia 30: | ||
[[fi:Sigebert III]] |
[[fi:Sigebert III]] |
||
[[sv:Sigibert III]] |
[[sv:Sigibert III]] |
||
== Bibliografia == |
|||
{{bibliografia start}} |
|||
Voragine Jakub de Złota legenda (w serii Arcydzieła literatury światowej) |
|||
ISBN: 83-7389-251-6 |
|||
{{bibliografia stop}} |
Wersja z 16:13, 8 maj 2009
Szablon:ŹródłaSzablon:Linki Sigebert III (ok. 630-656/660) – król Austrazji od 634 do śmierci(prawdopodobnie 1 lutego 656, a może dopiero w 660). Jego ojcem był Dagobert I.
W chwili śmierci Dagoberta Austrazja przypadła Siegbertowi. Arystokracja Austrazji posiadała pewną autonomię więc obejmując tron po ojcu Sigebert musiał obiecać że spełni jej żądania. Pod opieką Pepina z Landen młody król wzrastał do dorosłości w bardzo pobożnej atmosferze jego wychowawcami było kilku późniejszych świętych .
Na próżno chciał[styl do poprawy] włączyć Turyngię do swego królestwa został pokonany przez księcia Radulfa w 640. Choć miał tylko dziesięć lat już dowodził wojskiem. Kronika Fredegara mówi że król płakał gdy spadł z konia . Z tego możemy przypuszczać że część odpowiedzialności za upadek dynastii Merowingów ponosi młody wiek królów w chwili wstąpienia na tron i co za tym idie konieczność regencji lub rządów majordoma , zarówno Sigebert i jak i jego młodszy brat Chlodwig II który rządził w Neustrii, byli małymi dziećmi które nie mogły walczyć na polu bitwy i których regenci mieli własne ambitne plany .
To za jego panowania majordom pałacu królewskiego w Austrazjii stał się najważniejszą osobą w państwie Franków. Rządcy Grimoaldowi synowi Pepina I udało się przekonać króla aby ten adoptował jego syna Childebert. Kiedy wreszcie Sigebertowi urodził się syn (przyszły Dagobert II )Grimoald poczuł się zagrożony więc w chwili śmierci siegberta Sigebert (w wieku 25 lat ) zesłał młodego Dagoberta do Irlandii. Zwłoki Siegberta zostały zbeszczeszczone w czasie Rewolucji Francuskiej ale jego grobowiec w katedrze w Nancy nadal jest miejscem czci.
Choć nie miał sukcesów jako król ,ufundował wiele klasztorów, szpitali i kościołów i dobrze zapisał się w pamięci Nancy. Jest uważany za świętego przez Kościół rzymskokatolicki i ogłoszono go patronem Nancy.
Siegbert III został opisany jako pierwszy z tzw. gnuśnych królów.
Bibliografia
Szablon:Bibliografia start Voragine Jakub de Złota legenda (w serii Arcydzieła literatury światowej) ISBN: 83-7389-251-6 Szablon:Bibliografia stop