Ewander: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
grafika |
mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Euander-Pallene.jpg|thumb|right|200px|Wyobrażenie Ewandra w ''Promptuarii Iconum Insigniorum'', 1553]] |
[[Plik:Euander-Pallene.jpg|thumb|right|200px|Wyobrażenie Ewandra w ''Promptuarii Iconum Insigniorum'', 1553]] |
||
'''Ewander''' ([[greka|gr.]] Εὔανδρος ''Euandros'', [[łacina|łac.]] ''Evander'') – w mitologii greckiej i rzymskiej syn [[Hermes]]a i [[Carmenta|Carmenty]] lub [[Echemos]]a i [[Timandra|Timandry]]<ref name=enc>{{cytuj książkę |tytuł = Mała encyklopedia kultury antycznej| wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | rok = 1983| strony = 240| isbn = 83-01-03529-3}}</ref>. Według innej wersji mitu syn króla [[Arkadia|Arkadii]] Pallasa<ref name=Kemp>{{cytuj książkę |nazwisko = Kempiński| imię = Andrzej| autor link = | tytuł = Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich| wydawca = Iskry| miejsce = Warszawa| rok = 2001| strony = 137| isbn = 83-207-1629-2}}</ref>. Po zabójstwie ojca (lub matki) opuścił Arkadię i udał się do [[Italia|Italii]]<ref name=Kemp></ref>. Wydarzenie to miało mieć miejsce na kilka lat przed [[wojna trojańska|wojną trojańską]]<ref name=schmidt>{{cytuj książkę |nazwisko = Schmidt| imię = Joël| autor link =Joël Schmidt | tytuł = Słownik mitologii greckiej i rzymskiej| wydawca = Książnica| miejsce = Katowice| rok = 1996| strony = |
'''Ewander''' ([[greka|gr.]] Εὔανδρος ''Euandros'', [[łacina|łac.]] ''Evander'') – w mitologii greckiej i rzymskiej syn [[Hermes]]a i [[Carmenta|Carmenty]] lub [[Echemos]]a i [[Timandra|Timandry]]<ref name=enc>{{cytuj książkę |tytuł = Mała encyklopedia kultury antycznej| wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | rok = 1983| strony = 240| isbn = 83-01-03529-3}}</ref>. Według innej wersji mitu syn króla [[Arkadia|Arkadii]] Pallasa<ref name=Kemp>{{cytuj książkę |nazwisko = Kempiński| imię = Andrzej| autor link = | tytuł = Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich| wydawca = Iskry| miejsce = Warszawa| rok = 2001| strony = 137| isbn = 83-207-1629-2}}</ref>. Po zabójstwie ojca (lub matki) opuścił Arkadię i udał się do [[Italia|Italii]]<ref name=Kemp></ref>. Wydarzenie to miało mieć miejsce na kilka lat przed [[wojna trojańska|wojną trojańską]]<ref name=schmidt>{{cytuj książkę |nazwisko = Schmidt| imię = Joël| autor link =Joël Schmidt | tytuł = Słownik mitologii greckiej i rzymskiej| wydawca = Książnica| miejsce = Katowice| rok = 1996| strony = 95| isbn = 83-7132-266-6}}</ref>. |
||
W [[Lacjum]] założył osadę nazwaną Pallantium lub Palatium ([[Palatyn]]), w miejscu późniejszego [[Rzym]]u<ref name=enc></ref>. Według legendy przeniósł do Lacjum znajomość pisma i muzyki<ref name=enc></ref>, nauczył tubylców nowych praw i zaprowadził wśród nich kult bogów greckich<ref name=schmidt></ref>. Gościł u siebie [[Herkules]]a powracającego z [[Trzoda Geriona|trzodą Geriona]]<ref name=Kemp></ref> oraz [[Eneasz]]a, u boku którego walczył z [[Rutulowie|Rutulami]]<ref name=schmidt></ref>. |
W [[Lacjum]] założył osadę nazwaną Pallantium lub Palatium ([[Palatyn]]), w miejscu późniejszego [[Rzym]]u<ref name=enc></ref>. Według legendy przeniósł do Lacjum znajomość pisma i muzyki<ref name=enc></ref>, nauczył tubylców nowych praw i zaprowadził wśród nich kult bogów greckich<ref name=schmidt></ref>. Gościł u siebie [[Herkules]]a powracającego z [[Trzoda Geriona|trzodą Geriona]]<ref name=Kemp></ref> oraz [[Eneasz]]a, u boku którego walczył z [[Rutulowie|Rutulami]]<ref name=schmidt></ref>. |
||
Wersja z 23:24, 28 gru 2009
Ewander (gr. Εὔανδρος Euandros, łac. Evander) – w mitologii greckiej i rzymskiej syn Hermesa i Carmenty lub Echemosa i Timandry[1]. Według innej wersji mitu syn króla Arkadii Pallasa[2]. Po zabójstwie ojca (lub matki) opuścił Arkadię i udał się do Italii[2]. Wydarzenie to miało mieć miejsce na kilka lat przed wojną trojańską[3].
W Lacjum założył osadę nazwaną Pallantium lub Palatium (Palatyn), w miejscu późniejszego Rzymu[1]. Według legendy przeniósł do Lacjum znajomość pisma i muzyki[1], nauczył tubylców nowych praw i zaprowadził wśród nich kult bogów greckich[3]. Gościł u siebie Herkulesa powracającego z trzodą Geriona[2] oraz Eneasza, u boku którego walczył z Rutulami[3].
Po śmierci został deifikowany[3]. Na Awentynie znajdował się poświęcony mu ołtarz[1].
- ↑ a b c d Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 240. ISBN 83-01-03529-3.
- ↑ a b c Andrzej Kempiński: Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich. Warszawa: Iskry, 2001, s. 137. ISBN 83-207-1629-2.
- ↑ a b c d Joël Schmidt: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Katowice: Książnica, 1996, s. 95. ISBN 83-7132-266-6.