Dhammasangani: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
TXiKiBoT (dyskusja | edycje)
TXiKiBoT (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: zh:法集論
Linia 33: Linia 33:
[[es:Dhammasangani]]
[[es:Dhammasangani]]
[[ru:Дхаммасангани]]
[[ru:Дхаммасангани]]
[[zh:法集論]]

Wersja z 08:46, 23 sty 2010

Dhammasangani (pāli: Dhammasaṅgaṇi, Dhammasaṅgaṇī; pol.: Wyliczenie fenomenów;) jest tekstem buddyjskim, będącym częścią Kanonu palijskiego buddyzmu therawady. Jest umieszczony wsród tekstów Abhidhamma Pitaka (pāli: abhidhammapiṭaka) - jednego z trzech "koszy" (pāli: piṭaka), które składają się na Kanon palijski.

Tłumaczenia angielskie Dhammasangani

  • A Buddhist Manual of Psychological Ethics, tłum. C. A. F. Rhys Davids, Royal Asiatic Society, 1900; przedruk z poprawkami: Pali Text Society [1], Bristol
  • Tłum. U Kyaw Khine, Department for the Promotion and Propagation of the Sasana, Rangoon, ?1996; przedruk: Sri Satguru Pubns, Delhi, 2 tomy

Zawartość tekstu

Dhammasanghani wylicza wszystkie paramattha dhamma (pāli) (pol. ostateczne/podstawowe rzeczywistości), które można znaleźć we wszechświecie. Księga zaczyna się matiką (pāli: matika; pol.: matryca; ang.: matrix), która jest listą klasyfikacji dhamm (pāli: dhamma). Termin dhamma tłumaczy się na różne sposoby, np. idea, fenomen, stan, wzorzec itd. Zgodnie z jednym z wyliczeń istnieją następujące dhammy:

  • 52 cetasika (czynniki mentalne), które powstają łącznie w różnych kombinacjach, przyczyniając się do powstania...
  • ...89 różnych citta (stanów świadomości)
  • 4 podstawowe elementy materii oraz 23 fizyczne fenomeny z nich wyprowadzane
  • Nibbana

Księga zawiera 22 trojakie klasyfikacje, a następnie 100 dwojakich, stosownie do metody abhidhammy. Zawiera też 42 klasyfikacje, oparte o metody sutty (pāli: sutta). Część główna tekstu dzieli się na cztery części:

  1. Część pierwsza zajmuje się stanami umysłu, wyliczając i definiując czynniki, które są w nim obecne.
  2. Druga opisuje materialne fenomeny, klasyfikując je numerycznie - jako pojedyncze, podwójne, trójki itd.
  3. Trzecia część tłumaczy klasyfikację w matice (pāli: matika) w oparciu o część 1. i 2.
  4. Czwarta podobnie, ale w inny i czasami bardziej szczegółowy sposób. Pomija też dwójkową metodę klasyfikacji wg sutty. Ta czwarta część jest zwykle pomijana w starych tłumaczeniach, które załączają tylko krótkie wyciągi z tej części tekstu. Nowe tłumaczenie jest pełne.

Źródła