Blastochoria: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Bibliografia: techniczna poprawa działania szablonów bibliografii, + ew. WP:SK |
→Bibliografia: poprawa powrotna |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
=== Bibliografia === |
=== Bibliografia === |
||
{{Bibliografia |
{{Bibliografia start}} |
||
# {{cytuj książkę |nazwisko=Podbielkowski |imię=Zbigniew |tytuł=Wędrówki roślin |rok=1995 |wydawca=Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne |miejsce=Warszawa |isbn = 83-02-05615-4}} |
# {{cytuj książkę |nazwisko=Podbielkowski |imię=Zbigniew |tytuł=Wędrówki roślin |rok=1995 |wydawca=Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne |miejsce=Warszawa |isbn = 83-02-05615-4}} |
||
{{Bibliografia stop}} |
|||
}} |
|||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
Wersja z 02:08, 4 maj 2010
Blastochoria – to sposób przenoszenia diaspor polegający na wzroście pędów na długość i pozostawianiu diaspor w pewnej odległości od rośliny macierzystej. Pędy leżące na ziemi wydłużając się, przenoszą kwiaty, owoce i nasiona (czyli diaspory generatywne) na odległość do 2 m (np. rdest ptasi), pędy podziemne – kłącza i rozłogi – przenoszą pąki (diaspory wegetatywne) na odległość do 10 m (np. trzcina pospolita). Formą blastochorii jest także wydłużanie się szypułek kwiatowych u roślin geokarpicznych.
Bibliografia
- Zbigniew Podbielkowski: Wędrówki roślin. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1995. ISBN 83-02-05615-4.
Zobacz też
- autochoria (samosiewność)
- allochoria (obcosiewność)