Reskuporis II (astejski król Tracji): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
drobne techniczne, WP:SK
Linia 1: Linia 1:
'''Reskuporis II''' ([[Język grecki|gr.]]: Ραισκύπορις, Raiskúporis) (zm. [[11 p.n.e.]]) – astejski król [[Tracja|Tracji]] od [[18 p.n.e.]] Syn Kotysa VII, sapejskiego króla Tracji.
'''Reskuporis II''' ([[język grecki|gr.]]: Ραισκύπορις, Raiskúporis) (zm. [[11 p.n.e.]]) – astejski król [[Tracja|Tracji]] od [[18 p.n.e.]] Syn Kotysa VII, sapejskiego króla Tracji.


W [[13 p.n.e.]] doszło do wielkiego powstania trackiego plemienia Bessów pod wodzą Wologaisosa przeciwko rządom [[Cesarstwo rzymskie|Rzymu]] w [[Tracja|Tracji]]. Był on kapłanem sanktuarium [[Dionizos]]a na górze Haimos. Powstańcy wygnali sapejskiego króla Tracji [[Remetalkes I|Remetalkesa I]] oraz usunęli z tronu Reskuporisa II. Stali się także zagrożeniem dla [[Starożytna Macedonia|Macedonii]]. Rzymianin [[Pizon Pontifex]] przybył z [[Pamfilia|Pamfilii]] z dużymi siłami wojska i walczył aż trzy lata, aby się uporać z powstańcami. W [[11 p.n.e.]] zmarł Reskuporis II, który należał do dynastii astejsko-odryskiej. Nie pozostawił po sobie żadnego spadkobiercy. [[Remetalkes I]] został przywrócony na tron [[Tracja|Tracji]] dzięki cesarzowi rzymskiemu [[Oktawian August|Augustowi]]. Pozbawiony rywala z astejskiej linii dynastycznej, był królem całej Tracji sprzymierzonej z [[Cesarstwo rzymskie|cesarstwem rzymskim]].
W [[13 p.n.e.]] doszło do wielkiego powstania trackiego plemienia Bessów pod wodzą Wologaisosa przeciwko rządom [[Cesarstwo rzymskie|Rzymu]] w [[Tracja|Tracji]]. Był on kapłanem sanktuarium [[Dionizos]]a na górze Haimos. Powstańcy wygnali sapejskiego króla Tracji [[Remetalkes I|Remetalkesa I]] oraz usunęli z tronu Reskuporisa II. Stali się także zagrożeniem dla [[Starożytna Macedonia|Macedonii]]. Rzymianin [[Pizon Pontifex]] przybył z [[Pamfilia|Pamfilii]] z dużymi siłami wojska i walczył aż trzy lata, aby się uporać z powstańcami. W [[11 p.n.e.]] zmarł Reskuporis II, który należał do dynastii astejsko-odryskiej. Nie pozostawił po sobie żadnego spadkobiercy. [[Remetalkes I]] został przywrócony na tron [[Tracja|Tracji]] dzięki cesarzowi rzymskiemu [[Oktawian August|Augustowi]]. Pozbawiony rywala z astejskiej linii dynastycznej, był królem całej Tracji sprzymierzonej z [[Cesarstwo rzymskie|cesarstwem rzymskim]].


===Bibliografia===
== Bibliografia ==
Sartre M., ''Wschód rzymski. Prowincje i społeczeństwa prowincjonalne we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego w okresie od Augusta do Sewerów (31 r. p.n.e.-235 r. n.e.)'', tłum. S. Rościcki, Ossolineum, Wrocław 1997, s. 27, ISBN 83-04-04386-6.
* Sartre M., ''Wschód rzymski. Prowincje i społeczeństwa prowincjonalne we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego w okresie od Augusta do Sewerów (31 r. p.n.e.-235 r. n.e.)'', tłum. S. Rościcki, Ossolineum, Wrocław 1997, s. 27, ISBN 83-04-04386-6.


[[Kategoria:Zmarli w I wieku p.n.e.]]

[[Kategoria: Zmarli w I wieku p.n.e.]]
[[Kategoria:Władcy Traków]]
[[Kategoria:Władcy Traków]]



Wersja z 19:54, 2 lis 2010

Reskuporis II (gr.: Ραισκύπορις, Raiskúporis) (zm. 11 p.n.e.) – astejski król Tracji od 18 p.n.e. Syn Kotysa VII, sapejskiego króla Tracji.

W 13 p.n.e. doszło do wielkiego powstania trackiego plemienia Bessów pod wodzą Wologaisosa przeciwko rządom Rzymu w Tracji. Był on kapłanem sanktuarium Dionizosa na górze Haimos. Powstańcy wygnali sapejskiego króla Tracji Remetalkesa I oraz usunęli z tronu Reskuporisa II. Stali się także zagrożeniem dla Macedonii. Rzymianin Pizon Pontifex przybył z Pamfilii z dużymi siłami wojska i walczył aż trzy lata, aby się uporać z powstańcami. W 11 p.n.e. zmarł Reskuporis II, który należał do dynastii astejsko-odryskiej. Nie pozostawił po sobie żadnego spadkobiercy. Remetalkes I został przywrócony na tron Tracji dzięki cesarzowi rzymskiemu Augustowi. Pozbawiony rywala z astejskiej linii dynastycznej, był królem całej Tracji sprzymierzonej z cesarstwem rzymskim.

Bibliografia

  • Sartre M., Wschód rzymski. Prowincje i społeczeństwa prowincjonalne we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego w okresie od Augusta do Sewerów (31 r. p.n.e.-235 r. n.e.), tłum. S. Rościcki, Ossolineum, Wrocław 1997, s. 27, ISBN 83-04-04386-6.