Free Jazz: A Collective Improvisation: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m robot dodaje: fr:Free Jazz: A Collective Improvisation |
→Charakterystyka albumu: korekty |
||
Linia 28: | Linia 28: | ||
Album prezentuje rzeczywiście wolną, nieprzywiązaną muzykę i w pełni opowiada tytułowi płyty. |
Album prezentuje rzeczywiście wolną, nieprzywiązaną muzykę i w pełni opowiada tytułowi płyty. |
||
Na liście najlepszych albumów jazzowych [[Piero Scaruffi|Piera Scaruffiego]], autora ''A History of Jazz Music'' album ten zajął 1 miejsce na liście albumów |
Na liście najlepszych albumów jazzowych [[Piero Scaruffi|Piera Scaruffiego]], autora ''A History of Jazz Music'' album ten zajął 1 miejsce na liście albumów 1960 roku. W najlepszych albumach dekady lat 60. – miejsce 11 (na 69 pozycji)<ref>http://www.scaruffi.com/jazz/60.html</ref> |
||
== Muzycy == |
== Muzycy == |
Wersja z 00:31, 13 lis 2010
Szablon:Album infobox Free Jazz: A Collective Improvisation by the Ornette Coleman Double Quartet – czwarty album Ornette'a Colemana wydany przez Atlantic
Charakterystyka albumu
Korzystając ze względnie jeszcze świeżej techniki nagrywania stereo Ornette Coleman zdecydował się na eksperyment; do nagrania nowej płyty zaangażował dodatkowych czterech muzyków – nagrywający zespół byłby więc teoretycznie oktetem, jednak ze względu na zdublowanie sekcji rytmicznej i trąbki, oraz że gra obu czwórek muzyków została rozdzielona kanałami – właściwie trzeba mówić o dwu kwartetach.
Podział na kanały pozwolił amatorom Ornette'a Colemana porównać zwłaszcza style gry obu perkusistów. Równocześnie nieco inny styl gry Hubbarda, LaFaro i Dolphy'ego, którzy byli bardziej nastawienie do kierowania się akordami, dodało albumowi specyficznych kontrastów, ekscytacji i dynamiki.
Podczas sesji nagraniowej, która odbyła się 21 grudnia 1960 r. nagrano tylko dwa utwory. Pierwszy – "First Take" – został wydany na albumie Twins z 1971 r. Drugi – "Free Jazz" – trwający 37 min. i 3 sek. na płycie analogowej został podzielony na dwie części. Do dziś jest on najdłuższym jazzowym utworem.
Album prezentuje rzeczywiście wolną, nieprzywiązaną muzykę i w pełni opowiada tytułowi płyty.
Na liście najlepszych albumów jazzowych Piera Scaruffiego, autora A History of Jazz Music album ten zajął 1 miejsce na liście albumów 1960 roku. W najlepszych albumach dekady lat 60. – miejsce 11 (na 69 pozycji)[1]
Muzycy
Lewy kanał
- Ornette Coleman – saksofon altowy
- Don Cherry – trąbka kieszonkowa
- Scott LaFaro – kontrabas
- Billy Higgins – perkusja
Prawy kanał
- Eric Dolphy – klarnet basowy
- Freddie Hubbard – trąbka
- Charlie Haden – kontrabas
- Ed Blackwell – perkusja
Utwory
Strona 1
- Free Jazz Part One
Strona 2
- Free Jazz Part Two
Opis płyty
- Producent – Nesuhi Ertegün
- Inżynier – Tom Dowd
- Studio – A & R Studios,Nowy Jork, Nowy Jork.
- Nagranie – środa 21 grudnia 1960, 8:00 wieczorem–12:30 w nocy;
- Firma nagraniowa – Atlantic Records
- Numer katalogowy – 1364
- Data wydania – wrzesień 1961
- Czas trwania – 37 min. 03 sek.
- Projekt okładki – Loring Eutemey
- Tekst na okładce – Martin Williams
- Malarstwo – Jackson Pollock
Bibliografia
- Iain Anderson. This Is Our Music. Free Jazz, the Sixties, and American Culture. University of Pennsylvania Press, Filadelfia 2007 ISBN 978-0-8122-3980-5
- Lloyd Peterson. Music and the Creative Spirit. Innovators in Jazz, Improvisation and the Avant Garde. The Scarecrow Press, Lanham 2006 ISBN 978-0-8108-5284-6
- Howard Mandel. Miles, Ornette, Cecil. Jazz Beyond Jazz. Routledge, Nowy Jork 2008 ISBN 0-415-96714-7
- Ekkehard Jost. Free Jazz. Da Capo Press, [brak miejsca wydania] 1994 ISBN 0-306-80556-1
- Bill Martin. Avant Rock. Open Court, Chicago 2002 ISBN 0-8126-9500-3
- Robert Palmer. Beauty is a Rare Thing. Broszura do wydania pudełkowego.
Linki zewnętrzne
- Refleksje (ang.)