Silnik rakietowy HM-7: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Wersja B: usunięcie stuba, zmiany kosmetyczne |
m Wikipedia python library |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Silnik rakietowy infobox |
{{Silnik rakietowy infobox |
||
| obrazek= |
|||
| wielkość= |
|||
| obrazek_podpis= |
|||
| kraj= |
|||
| nazwa = HM-7(B)<br /><small>w nawiasach różnice dla wersji B</small> |
| nazwa = HM-7(B)<br /><small>w nawiasach różnice dla wersji B</small> |
||
| producent = SEP, Ottobrunn |
| producent = SEP, Ottobrunn |
Wersja z 12:31, 12 sie 2011
Państwo | {{{państwo}}} |
---|---|
Osiągi | |
Parametry | |
Wymiary | |
Długość |
1,8 |
Średnica |
1 |
Masa |
(155) |
HM-7(B) – francuski silnik rakietowy na mieszankę ciekłego tlenu i wodoru (w stosunku wagowym 5,14:1), stosowany w rakietach rodziny Ariane. W rakietach Ariane 5 używana jest jego rozwojowa wersja oznaczona dodatkową literę B.
Wariant podstawowy
Był używany w 3. stopniu rakiet Ariane w wersjach od 1 do 4, w latach 1979-2003. Istotne pomysły konstrukcyjne komory spalania silników HM-7 zostały, na licencji, użyte przez NASA w głównych silnikach amerykańskich promów kosmicznych (SSME).
Wersja B
Po doświadczeniach z użyciem silnika HM-7 w rakietach Ariane 2 i Ariane 3, chciano podwyższyć jego parametry. Zwiększono ciśnienie w komorze spalania i powiększono dyszę, co zaowocowało zwiększeniem impulsu właściwego. Silnik został dopuszczony do użytku w 1983, a rok później użyto go po raz pierwszy. Użyto go w, wówczas nowej, rakiecie Ariane 5 z uwagi na bardzo dobre parametry i ugruntowaną niezawodność.