Kolorystyka (plastyka): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 10:08, 5 gru 2011

Kolorystyka, chromatyka, koloryt, gama barwna (wł. colorito – kolor, coloratura - zabarwienie; łac. coloratus - kolorowy) – w sztukach plastycznych dominacja lub specyficzne zestawienie barw, charakterystyczne dla danej kompozycji malarskiej, nadające ogólny ton dziełu sztuki, będące pewną całością estetyczną, stanowiące najistotniejszy element rozwiązania kolorystycznego dzieła.

Rozróżnia się dwa główne typy rozwiązań kolorystycznych:

działanie stonowaną, zharmonizowaną gamą
wykorzystanie i podkreślenie kontrastów

Maksymalne stonowanie i ujednolicenie gamy barwnej nazywamy monochromatyzmem. Zestawienia kontrastowe mogą być łagodne lub agresywne. Rozróżniamy następujące rodzaje kontrastów:

kontrast jasności
kontrast tonów
kontrast nasycenia
kontrast kolorów wstępujących i występujących
kontrast równoczesny
kontrast następczy^[1]

W zależności od rodzaju i ilości użytych barw rozróżnia się dwa koloryty:

ciepły (kolory zmierzające do żółcieni, głównie czerwono-oranżowo-żółte)
zimny (kolory zmierzające do błękitu, głównie błękitno-zielono-fioletowe)

Ciepłe kolory przyspieszają krążenie krwi i powodują wzrost temperatury ciała patrzącego (zimne kolory odwrotnie).^[2] Barwy ciepłe i nasycone działają na ludzi aktywnych podniecająco, osobom pasywnym poprawiają samopoczucie. Barwy chłodne pomagają w koncentracji i powściągają emocje, ale także demobilizują.^[3]

Plamę barwną, od której zależą inne barwy w obrazie, nazywamy dominantą kolorystyczną.

↑ Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa 2011, s. 192-3.
↑ A. Cole, Kolor, Wrocław 1994, s. 62.
↑ Słownik terminologiczny..., s. 35.

Zobacz też

Bibliografia

Alison Cole, Kolor, Wrocław: Wydaw. Dolnośląskie, 1994 (Świadectwa Sztuki), ISBN 83-7023-342-2
Słownik terminologiczny sztuk pięknych, red. S. Kozakiewicz, Warszawa: Wydaw. Nauk. PWN, 2011, ISBN 978-83-01-12365-9
Słownik wiedzy o kulturze, Warszawa: Arkady, 2009, ISBN 978-83-213-4465-2
Słownik wyrazów obcych PWN, red. Mirosław Bańko, Warszawa: Wydaw. Nauk. PWN, 2005, ISBN 83-01-14455-6

[1] Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa 2011, s. 192-3.

[2] A. Cole, Kolor, Wrocław 1994, s. 62.

[3] Słownik terminologiczny..., s. 35.

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 12: / Linia 12: @@
 * kontrast kolorów wstępujących i występujących
 * kontrast równoczesny
-* kontrast następczy
+* kontrast następczy<ref>''Słownik terminologiczny sztuk pięknych'', Warszawa 2011, s. 192-3.</ref>
 W zależności od rodzaju i ilości użytych barw rozróżnia się dwa koloryty:
 * '''ciepły''' (kolory zmierzające do żółcieni, głównie czerwono-oranżowo-żółte)
 * '''zimny''' (kolory zmierzające do błękitu, głównie błękitno-zielono-fioletowe)
-{{fakt|Ciepłe kolory przyspieszają krążenie krwi i powodują wzrost temperatury ciała patrzącego (zimne kolory odwrotnie)|data=2011-12}}.
+Ciepłe kolory przyspieszają krążenie krwi i powodują wzrost temperatury ciała patrzącego (zimne kolory odwrotnie).<ref>A. Cole, ''Kolor'', Wrocław 1994, s. 62.</ref> Barwy ciepłe i nasycone działają na ludzi aktywnych podniecająco, osobom pasywnym poprawiają samopoczucie. Barwy chłodne pomagają w koncentracji i powściągają emocje, ale także demobilizują.<ref>''Słownik terminologiczny...'', s. 35.</ref>
-Plamę barwną, od której zależą inne barwy w obrazie, nazywamy '''dominantą kolorystyczną'''.
+Plamę barwną, od której zależą inne barwy w obrazie, nazywamy '''dominantą kolorystyczną'''.
+{{Przypisy}}
 == Zobacz też ==
 *[[Barwy podstawowe]]
@@ Linia 25: / Linia 26: @@
 == Bibliografia ==
+* Alison Cole, ''Kolor'', Wrocław: Wydaw. Dolnośląskie, 1994 (Świadectwa Sztuki), ISBN 83-7023-342-2
 * ''Słownik terminologiczny sztuk pięknych'', red. S. Kozakiewicz, Warszawa: Wydaw. Nauk. PWN, 2011, ISBN 978-83-01-12365-9
 * ''Słownik wiedzy o kulturze'', Warszawa: Arkady, 2009, ISBN 978-83-213-4465-2