Jan Matliński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Bibliografia: standaryzacja tytułów sekcji bibliografii |
Nie istnieje taki zawód jak "lekarz medycyny", jest "lekarz" (odsyłam do odpowiedniego hasła i ustawy) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[Plik:Józef Matliński.PNG|thumb|right|Jan Matliński]] |
[[Plik:Józef Matliński.PNG|thumb|right|Jan Matliński]] |
||
'''Jan Matliński''' (ps. ''Janko Sokół'') (ur. [[1827]] w [[Zbuczyn]]ie – zm. [[22 marca]] [[1884]] w [[Kraków|Krakowie]]) – uczestnik [[Powstanie styczniowe|powstania styczniowego]], cywilny naczelnik [[powiat siedlecki|powiatu siedleckiego]] w czasie przygotowań do powstania, lekarz |
'''Jan Matliński''' (ps. ''Janko Sokół'') (ur. [[1827]] w [[Zbuczyn]]ie – zm. [[22 marca]] [[1884]] w [[Kraków|Krakowie]]) – uczestnik [[Powstanie styczniowe|powstania styczniowego]], cywilny naczelnik [[powiat siedlecki|powiatu siedleckiego]] w czasie przygotowań do powstania, lekarz. |
||
W czasie [[Bitwa pod Węgrowem|bitwy węgrowskiej]] pełnił rolę dowódcy sił powstańczych, a następnie oddziałów płk. [[Walenty Lewandowski|Walentego Lewandowskiego]] (po schwytaniu jego do niewoli). Do Węgrowa przybył [[23 stycznia]] [[1863]] roku. Wspólnie z [[Władysław Jabłonowski (lekarz)|Władysławem Jabłonowskim]] kierowali [[3 lutego]] [[1863]] roku bitwą z Rosjanami pod [[Węgrów|Węgrowem]]. Po walce wyprowadził powstańców z Węgrowa i klucząc w terenie dotarł do [[Siemiatycze|Siemiatycz]], gdzie wziął udział w [[Bitwa Siemiatycka|następnej bitwie]] [[7 lutego]] [[1863]]. Po tej walce wycofał się na [[Litwa|Litwę]], gdzie po kilku potyczkach ślad po nim zaginął. |
W czasie [[Bitwa pod Węgrowem|bitwy węgrowskiej]] pełnił rolę dowódcy sił powstańczych, a następnie oddziałów płk. [[Walenty Lewandowski|Walentego Lewandowskiego]] (po schwytaniu jego do niewoli). Do Węgrowa przybył [[23 stycznia]] [[1863]] roku. Wspólnie z [[Władysław Jabłonowski (lekarz)|Władysławem Jabłonowskim]] kierowali [[3 lutego]] [[1863]] roku bitwą z Rosjanami pod [[Węgrów|Węgrowem]]. Po walce wyprowadził powstańców z Węgrowa i klucząc w terenie dotarł do [[Siemiatycze|Siemiatycz]], gdzie wziął udział w [[Bitwa Siemiatycka|następnej bitwie]] [[7 lutego]] [[1863]]. Po tej walce wycofał się na [[Litwa|Litwę]], gdzie po kilku potyczkach ślad po nim zaginął. |
||
Wersja z 16:05, 19 sie 2012
Jan Matliński (ps. Janko Sokół) (ur. 1827 w Zbuczynie – zm. 22 marca 1884 w Krakowie) – uczestnik powstania styczniowego, cywilny naczelnik powiatu siedleckiego w czasie przygotowań do powstania, lekarz.
W czasie bitwy węgrowskiej pełnił rolę dowódcy sił powstańczych, a następnie oddziałów płk. Walentego Lewandowskiego (po schwytaniu jego do niewoli). Do Węgrowa przybył 23 stycznia 1863 roku. Wspólnie z Władysławem Jabłonowskim kierowali 3 lutego 1863 roku bitwą z Rosjanami pod Węgrowem. Po walce wyprowadził powstańców z Węgrowa i klucząc w terenie dotarł do Siemiatycz, gdzie wziął udział w następnej bitwie 7 lutego 1863. Po tej walce wycofał się na Litwę, gdzie po kilku potyczkach ślad po nim zaginął.
Po pewnym czasie znalazł się w Konstantynopolu. Potem powrócił do Krakowa i pracował w bankowości. Był też jednym z pierwszych naczelników Ochotniczej Straży Pożarnej[1]. Był żonaty z Matyldą z Lisikiewiczów pełniącą w organizacji powstańczej służbę pocztową i wywiadowczą[2]. Szwagier Edwarda Lisikiewicza ze Zbuczyna[3].
W Krakowie, prawdopodobnie po śmierci żony Matyldy powtórnie się ożenił z siostrą malarza Witolda Pruszkowskiego, Stanisławą[4] z którą miał syna Jana, ur. 18 marca 1883. Zmarł 22 marca 1884, pochowany w Krakowie na Cmentarzu Rakowickim.
Dzierżawił majątek Świnotop nad Liwcem (k/Kamieńczyka n/Bugiem)[5].
