Prokonsul: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Owczarczak (dyskusja | edycje) Anulowanie wersji nr 32524571 autora Hoa binh |
m Robot zmienił szablon DisambigR |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{ |
{{Inne znaczenia|'''tytułu''' nadawanego w starożytnym Rzymie|[[prokonsul (małpa)]]}} |
||
'''Prokonsul''' ([[łacina|łac.]] ''proconsul'') – był to tytuł nadawany od [[I wiek p.n.e.|I w. p.n.e.]] [[konsul rzymski|konsulom]] po zakończeniu [[kadencja (politologia)|kadencji]], związany z równoczesnym powierzeniem funkcji zarządu [[Prowincje senackie|senackich prowincji]] konsularnych, co łączyło się z szerokimi uprawnieniami administracyjnymi, wojskowymi i jurysdykcyjnymi. Namiestnictwo prowincji wiązało się również z dużymi dochodami dla prokonsula, co pozwalało na zwrot z nawiązką wydatków związanych z wyborem i pełnieniem obowiązków konsula, który to urząd sprawowano w ramach służby publicznej (tzn. konsul nie pobierał wynagrodzenia). Zasadniczo prokonsulat trwał rok, jednak były przypadki jego przedłużenia. Na przykład [[Pompejusz]]owi w celu zwalczania korsarzy przedłużono ten urząd bezterminowo, zaś [[Gajusz Juliusz Cezar|Juliuszowi Cezarowi]] powierzono na 4,5 roku. Atrybutami prokonsula było dwunastu liktorów, toga z szerokim purpurowym szlakiem, [[krzesło kurulne]], poza obrębem [[Rzym]]u w rózgi (''[[fasces]]'') wtykano topory (''secures'')<ref>O. Jurewicz, L. Winniczuk, ''Starożytni Grecy i Rzymianie w życiu prywatnym i państwowym'', PWN 1968, s. 367.</ref>. |
'''Prokonsul''' ([[łacina|łac.]] ''proconsul'') – był to tytuł nadawany od [[I wiek p.n.e.|I w. p.n.e.]] [[konsul rzymski|konsulom]] po zakończeniu [[kadencja (politologia)|kadencji]], związany z równoczesnym powierzeniem funkcji zarządu [[Prowincje senackie|senackich prowincji]] konsularnych, co łączyło się z szerokimi uprawnieniami administracyjnymi, wojskowymi i jurysdykcyjnymi. Namiestnictwo prowincji wiązało się również z dużymi dochodami dla prokonsula, co pozwalało na zwrot z nawiązką wydatków związanych z wyborem i pełnieniem obowiązków konsula, który to urząd sprawowano w ramach służby publicznej (tzn. konsul nie pobierał wynagrodzenia). Zasadniczo prokonsulat trwał rok, jednak były przypadki jego przedłużenia. Na przykład [[Pompejusz]]owi w celu zwalczania korsarzy przedłużono ten urząd bezterminowo, zaś [[Gajusz Juliusz Cezar|Juliuszowi Cezarowi]] powierzono na 4,5 roku. Atrybutami prokonsula było dwunastu liktorów, toga z szerokim purpurowym szlakiem, [[krzesło kurulne]], poza obrębem [[Rzym]]u w rózgi (''[[fasces]]'') wtykano topory (''secures'')<ref>O. Jurewicz, L. Winniczuk, ''Starożytni Grecy i Rzymianie w życiu prywatnym i państwowym'', PWN 1968, s. 367.</ref>. |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 22:16, 21 sty 2013
Prokonsul (łac. proconsul) – był to tytuł nadawany od I w. p.n.e. konsulom po zakończeniu kadencji, związany z równoczesnym powierzeniem funkcji zarządu senackich prowincji konsularnych, co łączyło się z szerokimi uprawnieniami administracyjnymi, wojskowymi i jurysdykcyjnymi. Namiestnictwo prowincji wiązało się również z dużymi dochodami dla prokonsula, co pozwalało na zwrot z nawiązką wydatków związanych z wyborem i pełnieniem obowiązków konsula, który to urząd sprawowano w ramach służby publicznej (tzn. konsul nie pobierał wynagrodzenia). Zasadniczo prokonsulat trwał rok, jednak były przypadki jego przedłużenia. Na przykład Pompejuszowi w celu zwalczania korsarzy przedłużono ten urząd bezterminowo, zaś Juliuszowi Cezarowi powierzono na 4,5 roku. Atrybutami prokonsula było dwunastu liktorów, toga z szerokim purpurowym szlakiem, krzesło kurulne, poza obrębem Rzymu w rózgi (fasces) wtykano topory (secures)[1].
- ↑ O. Jurewicz, L. Winniczuk, Starożytni Grecy i Rzymianie w życiu prywatnym i państwowym, PWN 1968, s. 367.