Zasilacz stabilizowany

Zasilacz stabilizowany – urządzenie służące do zasilania prądem o ustalonym napięciu lub rzadziej o ustalonym natężeniu innych obwodów i urządzeń elektrycznych. Charakteryzuje się bardzo dużą stabilnością stabilizowanego parametru.

Głównymi elementami zasilacza stabilizowanego prądu stałego są:

• transformator lub przetwornica
• prostownik z kondensatorem zbiorczym
• stabilizator
• filtr wyjściowy

Stabilizatory dzielą się ze względu na sposób stabilizacji na:

• parametryczne - wykorzystywane jako źródło napięcia odniesienia (diody Zenera)
• kompensacyjne - zawierające układ ze sprzężeniem zwrotnym oddziałującym na element regulacyjny

ze względu na rodzaj pracy na:

• o działaniu ciągłym
• o działaniu impulsowym

Stabilizator kompensacyjny

Ponieważ napięcie wyjściowe zmienia się wraz ze zmianami napięcia sieci i prądu obciążenia, obwód sprzężenia zwrotnego porównując napięcie wyjściowe z napięciem odniesienia dokonuje takiej zmiany w wysterowaniu elementu regulacyjnego (np. tranzystora szeregowego), jaka jest konieczna do utrzymania napięcia wyjściowego na stałym poziomie.

Obecnie do stabilizacji napięcia (do kilkudziesięciu V) i prądu (do kilku A) powszechnie wykorzystywane są elektroniczne stabilizatory scalone zawierające główne elementy składowe w jednej obudowie.

Bibliografia

Bogdan Pałczyński, Włodzimierz Stefański: Półprzewodnikowe stabilizatory napięcia i prądu stałego. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1971, s. 16-28.