Ministrowie w Rzeczypospolitej Obojga Narodów

Ministrowie w Rzeczypospolitej Obojga Narodów – grupa najwyższych urzędników w państwie. Kierowali kluczowymi dziedzinami zarządu państwem.

Ministrowie to: kanclerz wielki koronny, kanclerz wielki litewski, podkanclerzy koronny, podkanclerzy litewski, marszałek wielki koronny, marszałek wielki litewski, marszałek nadworny koronny, marszałek nadworny litewski, podskarbi wielki koronny, podskarbi wielki litewski.

Wszyscy wyżej wymienieni ministrowie wchodzili z racji sprawowanego urzędu do senatu.

Ministrami byli także: hetman wielki koronny, hetman wielki litewski, hetman polny koronny, hetman polny litewski, podskarbi nadworny koronny, podskarbi nadworny litewski.

Hetmani, mimo iż byli jednymi z najważniejszych ministrów państwa, nie wchodzili z urzędu do senatu. Podobnie podskarbiowie nadworni. Zasiadali jednak prawie zawsze w senacie z racji jednoczesnego piastowania innej godności senatorskiej: wojewody lub kasztelana.

W 1768 do senatu z urzędu weszli hetman wielki koronny i hetman wielki litewski.

W 1775 do senatu z urzędu weszli podskarbi nadworny koronny i podskarbi nadworny litewski.

Zobacz też

• marszałek wielki koronny
• kanclerz
• podkanclerzy
• podskarbi wielki koronny

Linki zewnętrzne

• Przemysław Bielewicz, Urzedy Staropolskie
• Urzędy główne i sejmowanie do połowy XVIII w. z Feliks Koneczny, "Dzieje administracji w Polsce w zarysie"