Peptydoglikan: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
dodałem opis funkcji |
glikozyd -> wiazanie glikozydowe (zmiana linku) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Peptydoglikan''', '''(mureina + mostki peptydowe)''' - składnik [[ściana komórkowa|ściany komórkowej]] [[bakteria|bakterii]], zbudowany z nietypowych [[aminokwas|aminokwasów]] i połączonych w łańcuchy pochodnych [[cukier|cukrów]]. Chemicznie jest to [[biopolimer]] [[kwas mureinowy|kwasu mureinowego]] i [[N-acetyloglukziamina|N-acetyloglukozaminy]]. |
'''Peptydoglikan''', '''(mureina + mostki peptydowe)''' - składnik [[ściana komórkowa|ściany komórkowej]] [[bakteria|bakterii]], zbudowany z nietypowych [[aminokwas|aminokwasów]] i połączonych w łańcuchy pochodnych [[cukier|cukrów]]. Chemicznie jest to [[biopolimer]] [[kwas mureinowy|kwasu mureinowego]] i [[N-acetyloglukziamina|N-acetyloglukozaminy]]. |
||
Cząsteczka mureiny składa się z długich łańcuchów [[polisacharyd|polisacharydowych]], usieciowanych przez mostki [[peptyd|peptydowe]]. Każdy łańcuch polisacharydowy zbudowany jest z [[disacharyd|disacharydów]] utworzonych z N-acetyloglukozaminy i kwasu N-acetylomureinowego połączonych wiązaniem β-1,4-[[ |
Cząsteczka mureiny składa się z długich łańcuchów [[polisacharyd|polisacharydowych]], usieciowanych przez mostki [[peptyd|peptydowe]]. Każdy łańcuch polisacharydowy zbudowany jest z [[disacharyd|disacharydów]] utworzonych z N-acetyloglukozaminy i kwasu N-acetylomureinowego połączonych wiązaniem β-1,4-[[wiązanie glikozydowe|glikozydowym]]. Własnie na to wiązanie działa [[lizozym]], jeden z [[osocze|osoczowych]] czynników obronnych człowieka. Każda cząsteczka kwasu N-acetylomureinowego jest połączona z tetrapeptydem. Im więcej jest tych mostków peptydowych, tym gęstsze usieciowanie polimeru i sztywniejsza jego struktura. Mureina ma właściwości [[pirogen|pirogenne]] i nasenne. Jest gorzej usieciowana u [[bakterie Gram ujemne|bakterii Gramm (-)]]. |
||
Obecność dobrze usieciowanego peptydoglikanu sprawia, że bakterie Gramm+ przybierają barwę fioletową pod wpływem [[płyn Lugola|płynu Lugola]] i [[gencjana|gencjany]]. Fiolet gencjany, który łatwo wnika do wnętrza komórki i tworzy agregaty z płynem Lugola lub trichloroetylenoplatyną, nie może potem opuścić komórek na skutek istnienia błony mureinowej. |
Obecność dobrze usieciowanego peptydoglikanu sprawia, że bakterie Gramm+ przybierają barwę fioletową pod wpływem [[płyn Lugola|płynu Lugola]] i [[gencjana|gencjany]]. Fiolet gencjany, który łatwo wnika do wnętrza komórki i tworzy agregaty z płynem Lugola lub trichloroetylenoplatyną, nie może potem opuścić komórek na skutek istnienia błony mureinowej. |
Wersja z 21:14, 3 kwi 2007
Peptydoglikan, (mureina + mostki peptydowe) - składnik ściany komórkowej bakterii, zbudowany z nietypowych aminokwasów i połączonych w łańcuchy pochodnych cukrów. Chemicznie jest to biopolimer kwasu mureinowego i N-acetyloglukozaminy.
Cząsteczka mureiny składa się z długich łańcuchów polisacharydowych, usieciowanych przez mostki peptydowe. Każdy łańcuch polisacharydowy zbudowany jest z disacharydów utworzonych z N-acetyloglukozaminy i kwasu N-acetylomureinowego połączonych wiązaniem β-1,4-glikozydowym. Własnie na to wiązanie działa lizozym, jeden z osoczowych czynników obronnych człowieka. Każda cząsteczka kwasu N-acetylomureinowego jest połączona z tetrapeptydem. Im więcej jest tych mostków peptydowych, tym gęstsze usieciowanie polimeru i sztywniejsza jego struktura. Mureina ma właściwości pirogenne i nasenne. Jest gorzej usieciowana u bakterii Gramm (-).
Obecność dobrze usieciowanego peptydoglikanu sprawia, że bakterie Gramm+ przybierają barwę fioletową pod wpływem płynu Lugola i gencjany. Fiolet gencjany, który łatwo wnika do wnętrza komórki i tworzy agregaty z płynem Lugola lub trichloroetylenoplatyną, nie może potem opuścić komórek na skutek istnienia błony mureinowej.
Funkcje mureiny: -chroni bakterie przed skutkami zmian ciśnienia osmotycznego środowiska,czynnikami fizycznymi,chemicznymi oraz urazami mechanicznymi -spełnia role sita molekularnego,wykazując przy tym zdolność wiązania kationów metali ciężkich(Hg,Pb)oraz jonów Mg stabilizujących strukturę komórek bakteryjnych -otacza szczelnie komórkę tworzac rodzaj woreczka(sacculus)warunkującego kształt bakterii