Juliusz Hibner: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
wikizacja |
drobne merytoryczne |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
==Źródła== |
==Źródła== |
||
Źródło: Henryk. P. Kosk Generalicja t. 1 str. 179, wyd.: Oficyna Wydawnicza Ajaks Pruszków 1998. |
Źródło: Henryk. P. Kosk Generalicja t. 1 str. 179, wyd.: Oficyna Wydawnicza Ajaks Pruszków 1998. |
||
==Linki== |
|||
*[http://www.antyk.org.pl/teksty/ozydach-19.htm] |
|||
[[Kategoria:Polscy generałowie|Hibner,Juliusz]] |
[[Kategoria:Polscy generałowie|Hibner,Juliusz]] |
||
Wersja z 23:11, 28 kwi 2007
Szablon:Linki Hibner Juliusz (właśc. Dawid Szwarc, potem Hiibner) (ur. 1912 Grzymałów - zm. listopad 1994 Warszawa). Generał brygady LWP. W l. 1936-38 walczył w Hiszpanii w obronie republiki. Po jej upadku wyjechał do ZSRR i od 1941 służył w Armii Czerwonej. W 1943 w stopniu kapitana skierowany do 1 Dywizji Piechoty im T. Kościuszki na stanowisko zastępcy dowódcy pułku ds. politycznych. W bitwie pod Lenino ciężko ranny i uznany za zaginionego chociaż leczony był w szpitalu wojskowym. "Pośmiertnie" uhonorowany tytułem bohatera Związku Radzieckiego. Po wyleczeniu wrócił do służby i jako dowódca pułku - podpułkownik, przeszedł szlak bojowy 2 Armii Wojska Polskiego. Po wojnie 1945 - 53 służył w Korpusie Bezpieczeństwa Wewnętrznego; szef sztabu, zastępca dowódcy ds. liniowych - pułkownik, od 1949 dowódca KBW - generał. Potem wiceminister w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Od 1960 r. w stanie spoczynku. Zdobył stopien doktora nauk fizycznych i pracował w Instytucie Techniki Jądrowej w Świerku. Po przejściu na emeryturę mieszkał w Warszawie i Paryżu. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim - Wojskowym.
Źródła
Źródło: Henryk. P. Kosk Generalicja t. 1 str. 179, wyd.: Oficyna Wydawnicza Ajaks Pruszków 1998.