Spis powszechny dzikich zajęcy (opowiadanie)
| Autor | |
|---|---|
| Typ utworu |
opowiadanie |
| Wydanie oryginalne | |
| Miejsce wydania | |
| Język | |
| Data wydania | |
| Pierwsze wydanie polskie | |
| Data wydania polskiego |
1975 |
| Przekład | |
Spis powszechny dzikich zajęcy – opowiadanie humorystyczne Georgiego Miszewa, wydane w 1970 r. w tomie opowiadań Esenen panair. Na podstawie opowiadania Eduard Zacharijew nakręcił w 1973 r. film, do którego Miszew napisał scenariusz (zob. Spis powszechny dzikich zajęcy).
Treść[edytuj | edytuj kod]
Do wsi przyjeżdża statystyk. Z miejscowych chłopów, nauczyciela i weterynarza tworzy komisję, która ma mu pomóc z przeliczeniu pogłowia zajęcy na potrzeby statystyki, ponieważ państwo chce wiedzieć, jakim bogactwem dysponuje[1] Ponieważ nauczyciel i weterynarz nie chcą brać udziału w komisji, statystyk grozi im założeniem raportu. Komisja wychodzi na pole kapusty, rozpina sieci i próbuje znaleźć zające, ale zajęcy nie ma. W południe członkowie komisji rozpoczynają posiłek, popijają rakiję i zapominają o zadaniu.
Opowiadanie zostało przetłumaczone na język polski przez Wojciecha Gałązkę i znalazło się w wydanej w 1975 r. antologii Spis powszechny dzikich zajęcy i inne opowiadania, w wyborze Krystyny Migdalskiej i Wojciecha Gałązki, Warszawa 1975.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Teresa Dąbek-Wirgowa, Historia literatury bułgarskiej, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1980, s. 295.
- Wojciech Gałązka, Tradycja i współczesność prozy bułgarskiej, [w:] Spis powszechny dzikich zajęcy i inne opowiadania, Warszawa 1975, s. 22.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Spis powszechny dzikich zajęcy i inne opowiadania, s. 196.