Sprzężenie elektromagnetyczne
Sprzężenie elektromagnetyczne – sposób przenikania prądu elektrycznego pomiędzy obwodami, które nie są ze sobą bezpośrednio połączone.
Rezystancyjne[edytuj | edytuj kod]
Występują, gdy sprzężone obwody elektryczne posiadają wspólną impedancję, pomimo rozpatrywania impedancji zwyczajowo nazywane sprzężeniem rezystancyjnym.
W poniższym przykładzie jest to wspólna impedancja doziemna. Prąd wpływający do uziomu rozpływa się we wszystkich kierunkach proporcjonalnie do impedancji gruntu. Część tego prądu może wpływać do pobliskich uziomów a poprzez to do przyłączonych do nich obwodów zakłócając ich pracę.
Potencjał zakłócenia obwodu zainfekowanego można wyznaczyć z prawa Ohma.
gdzie:
- – obliczany potencjał zakłócenia,
- – prąd zakłócenia,
- – wspólna impedancja obwodów.
Pojemnościowe[edytuj | edytuj kod]
Występują, gdy różne obwody elektryczne są ze sobą połączone poprzez pojemność elektryczną. Na ogół jest to tzw. pojemność pasożytnicza, czyli niezamierzony układ dwóch przewodzących elementów różnych obwodów przedzielonych izolacją. Napięcie indukowane w zainfekowanym obwodzie można wyliczyć ze wzoru
gdzie – wspólna pojemność rozpatrywanych obwodów.
Indukcyjne[edytuj | edytuj kod]
Jest to sprzężenie obwodów elektrycznych zawierających cewki, polegające na przenoszeniu energii elektrycznej (lub sygnałów elektrycznych) z jednego obwodu elektrycznego do drugiego za pośrednictwem pola magnetycznego.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krakowski Maciej, Elektrotechnika teoretyczna, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995.
- Charoy Alain, Kompatybilność elektromagnetyczna. Zakłócenia w urządzeniach elektronicznych, WNT, 2000.