Stan ustalony

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przebiegi dążące do stanu ustalonego (w tym przypadku wartości zero) dla układu o różnych wartościach współczynnika tłumienia

Stan ustalony, stan stacjonarny, stan stabilny – stan układu fizycznego, w którym opis tego układu jest niezależny od zmiennej czasowej. Nie oznacza to braku ruchu, przepływu ciepła, prądu i tym podobnych, a jedynie niezmienność tych wielkości w czasie.

W automatyce[edytuj | edytuj kod]

Jest to stan, dla którego w układzie regulacji nie występują już zmiany sygnału wyjściowego.

Dla układów stabilnych wartość sygnału wyjściowego w stanie ustalonym jest równa granicy z iloczynu zmiennej transformaty Laplace’a sygnału wejściowego i transmitancji zastępczej układu, przy dążącym do zera. Jest to twierdzenie o wartości granicznej:

W przypadku rozpatrywania sygnału wejściowego (określanego w układzie regulacji mianem wartości zadanej) jako funkcji skokowej Heaviside’a wzór upraszcza się do postaci:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]