Standard M-Defence
 M-Defence numer 33769, zdjęcie z 1918 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Standard Aircraft Corporation |
| Typ |
myśliwiec przechwytujący/samolot szkolny |
| Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji mieszanej |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1918 |
| Lata produkcji |
1918 |
| Liczba egz. |
2/168 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
Gnome Monosoupape/Le Rhône |
| Moc |
80/100 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
7,31 m |
| Długość |
5,76 m |
| Wysokość |
2,38 m |
| Powierzchnia nośna |
12,21 m² |
| Masa | |
| Własna |
380 kg |
| Startowa |
519 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
161 km/h na 0 m |
| Prędkość wznoszenia |
1800 m w 10 min |
| Pułap |
4511 m |
| Długotrwałość lotu |
2 h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| United States Army | |
Standard M-Defence – amerykański myśliwiec przechwytujący z okresu I wojny światowej. Zbudowano dwa prototypy, nie wszedł do produkcji z powodu niewystarczających osiągów. W lotnictwie United States Army służył w nieco zmienionej wersji E-1 jako samolot szkolny.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1917 Signal Corps (ówczesna formacja United States Army odpowiedzialna za lotnictwo) zamówiła w Standard Aircraft Corporation cztery egzemplarzy nowego samolotu myśliwskiego[1][2]. Zaprojektowany przez Charlesa Daya samolot miał służyć jako lekki myśliwiec przechwytujący (point defence) przeznaczony do obrony lotnisk i otrzymał nazwę M-Defence[1][3]. Zaprojektowany myśliwiec miał bardzo typową konstrukcję jak na ówczesne czasy, był to jednosilnikowy, dwupłatowy samolot o konstrukcji drewnianej, krytej płótnem[3]. Maszyna napędzana była 9-cylindrowym silnikiem rotacyjnym typu Gnome Monosoupape o mocy 100 KM budowanym licencyjnie w Stanach Zjednoczonych przez General Vehicle Company[1].
Pierwsze dwa myśliwce M-Defence, numery seryjne Armii 33769/70[1], zostały dostarczone w styczniu 1918[3]. Samoloty okazały się bardzo zwrotne i miały dobre właściwości pilotażowe, ale z powodu niskiej mocy silnika ich osiągi zostały uznane za niezadowalające[1][2][3]. Zamówienie na pozostałe samoloty zostało anulowane, ale zamiast tego zamówiono 460 samolotów we wersji E-1, które miały służyć jako samoloty szkolenia zaawansowanego[1][2]. Pierwsze 93 samoloty z tego zamówienia, numery seryjne 44542/45577 i 49156/49212, zostały zbudowane z silnikami Gnome, ale z powodu ich wysokiej zawodności następne 75 egzemplarzy, numery seryjne 49133/49207, zostało wyposażone w licencyjne silniki Le Rhône o mocy 80 KM budowane przez United Switch and Signal Company[1][2]. Pomimo ich mniejszej mocy, silniki te były znacznie bardziej niezawodne, w tej wersji E-1 był uważany za bardzo udany samolot szkolny[1]. Pozostała część zamówienia została anulowana[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i E. Angellucci: American Fighter. s. 416.
- ↑ a b c d P. Bowers: Forgotten Fighters 2. s. 16.
- ↑ a b c d William A. Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters: An Illustrated Encyclopedia of Every Fighter Aircraft Built and Flown. Londyn: Smithmark Publishers, 1994, s. 545. ISBN 0-8317-3939-8.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- William A. Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters: An Illustrated Encyclopedia of Every Fighter Aircraft Built and Flown. Londyn: Smithmark Publishers, 1994. ISBN 0-8317-3939-8.
- E. F. Heyn, Kimbrough S Brown, R. A. Freeman, M. J. F. Bowyer, P. Berry (red): United States Army and Air Force Fighters, 1916-1961. Jefferson, N.C.: Harleyford Publications Ltd, 1962. ASIN B000K9O2VY. ISBN 0-8168-6385-7. OCLC 1560885. (ang.).
- Enzo Angellucci, Peter Bowers: American Fighter: The Definitive Guide to American Fighter Aircraft from 1917 to the Present. Haynes Publishing Group, 1979. ISBN 0-85429-635-2.
- Peter M. Bowers: Forgotten Fighters/2 and Experimental Aircraft U.S. Army 1918-1941. Arco Publishing, 1971. ISBN 978-0668024037.