Przejdź do zawartości

Stanica (budowla)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Stanica – dawna budowla obronna, odpowiednio obwarowana, pełniąca funkcję koszarów dla niewielkich oddziałów wojskowych wykonujących zadania o charakterze strażniczym[1]. Stanica zwykle miała formę obszernego drewnianego budynku mieszkalnego otoczonego palisadą, stojącego pośrodku rozległego dziedzińca ze stajniami.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ryszard Henryk Bochenek: 1000 słów o inżynierii i fortyfikacjach. Warszawa: Wydawnictwo Ministra Obrony Narodowej, 1989, s. 248. ISBN 83-11-07423-2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]