Stanisław Ignatowicz (entomolog)
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| profesor doktor habilitowany nauk przyrodniczych | |
| Specjalność: entomologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1976 – entomologia |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
Stanisław Ignatowicz (ur. 10 kwietnia 1949 w Pasłęku) – polski entomolog i akarolog.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1972 ukończył studia na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, w 1976 obronił doktorat w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, w 1986 habilitował się, w 1991 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1996 zwyczajnym. Jest pracownikiem Wydziału Ogrodnictwa, Biotechnologii i Architektury Krajobrazu, Katedry Entomologii Stosowanej SGGW[1].
Praca naukowa[edytuj | edytuj kod]
Stanisław Ignatowicz zajmuje się entomologią i akarologią stosowaną, prowadzi badania nad zastosowaniem promieniowania jonizującego w zwalczaniu szkodników, bada metody zwalczania szkodników produktów przechowywanych, szkodników upraw grzybów hodowlanych i szkodników kwarantannowych oraz bionomię i ekologię szkodników sanitarnych. Zajmuje się wyjaśnianiem genetycznych podstaw dziedziczenia diapauzy u przędziorków, podejmował próby zastosowania produktów pochodzenia roślinnego podczas ochrony przechowywanych produktów przed szkodnikami. Szczególnie skupił się nad metodami zwalczania roztoczy atakujących uprawy pieczarek i boczniaka[2].
Dotychczasowy dorobek Stanisława Ignatowicza stanowi ponad 100 publikacji naukowych, autorstwo 1 skryptu, współautorstwo 4 podręczników oraz 200 artykułów popularno-naukowych. Jest wieloletnim przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Entomologicznego[3].